ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΥΣ
και αναγνωσις εκ της πετρου επιστολης αʹ καθολικης απο του νηψατε γρηγορησατε ἑως τελους της επιστολης του αυτου κυριλλου και ιωαννου επισκοπου | εποθουν ὑμιν και παλαι ω γνησια και επιποθητα της εκκλησιας τεκνα περι των πνευματικων τουτων και επουρανιων διαλεχθηναι μυστηριων αλλ επειδη σαφως ηπισταμην οψιν ακοης πολλῳ πιστοτεραν ειναι ανεμενον τον παροντα καιρον ὁπως ευπροσαγωγοτερους ὑμας περι των λεγομενων εκ ταυτης λαβων της ἑσπερας εις τον φωτεινοτερον και ευωδεστερον λειμωνα τουδε του παραδεισου χειραγωγησω αλλως δε και χωρητικοι των θειοτερων κατεστητε μυστηριων του θειου και ζωοποιου βαπτισματος επει τοινυν λοιπον των εντελεστερων δει μαθηματων παρατιθεναι τραπεζαν φερε ταυτα ὑμας ακριβως παιδευσωμεν ἱνα ειδητε την εμφασιν την προς ὑμων κατ εκεινην γενομενην του βαπτισματος την ἑσπεραν εισῃειτε πρωτον εις τον προαυλιον του βαπτισματος οικον και προς τας δυσμας ἑστωτες ηκουετε και προσεταττεσθε εκτεινειν την χειρα και ὡς παροντι απεταττεσθε τῳ σατανᾳ χρη δε τουτο ὑμας ειδεναι ὁτι εν παλαιᾳ ἱστοριᾳ οὑτος κειται ὁ τυπος ὁτε γαρ φαραω ὁ πικροτατος και ωμοτατος τυραννος κατεθλιβε των ἑβραιων τον ελευθερον και ευγενη λαον ὁ θεος απεστειλε τον μωϋσην εξαγαγειν αυτους εκ της πονηρας των αιγυπτιων δουλειας και αἱματι μεν αμνου εχριοντο αἱ φλιαι ἱνα φυγῃ ὁ ολοθρευων τους το σημειον εχοντας του αἱματος οικους παραδοξως δε ηλευθερουτο ὁ των ἑβραιων λαος επειδη δε και ελευθερωθεντας κατεδιωξε και παραδοξως ειδε την θαλασσαν αυτοις τεμνομενην ὁμως εχωρει ιχνεσιν ιχνη συμβαλλων και παραχρημα ὑποβρυχιος εγινετο καταποντουμενος εν θαλασσῃ ερυθρᾳ μεταβηθι μοι λοιπον απο των παλαιων επι τα νεα απο του τυπου επι την αληθειαν εκει μωϋσης απο του θεου εις αιγυπτον πεμπομενος ενταυθα χριστος εκ του πατρος εις τον κοσμον αποστελλομενος εκει ἱνα εξαγαγῃ λαον εξ αιγυπτου θλιβομενον ὡδε χριστος ἱνα ῥυσηται τους εν τῳ κοσμῳ ὑπο της ἁμαρτιας καταπονουμενους εκει αἱμα αμνου ολοθρευτου ην αποτροπαιον ενταυθα του αμνου του αμωμου ιησου χριστου το αἱμα δαιμονων καθεστηκε φυγαδευτηριον εκεινος ὁ τυραννος κατεδιωκεν ἑως θαλασσης τον παλαιον εκεινον λαον και σοι ὁ ιταμος ὁ αναισχυντος και αρχεκακος οὑτος δαιμων ἑως αυτων ηκολουθει των σωτηριων ναματων εκεινος ὑποβρυχιος εν θαλασσῃ γινεται και οὑτος εν τῳ σωτηριῳ ὑδατι αφανιζεται αλλ ὁμως ακουεις τεταμενῃ τῃ χειρι ὡς προς παροντα ειπειν αποτασσομαι σοι σατανα βουλομαι και τινος ἑνεκεν ἱστασθε προς δυσμας ειπειν αναγκαιον γαρ επειδη του φαινομενου σκοτους τοπος αἱ δυσμαι εκεινος δε σκοτος τυγχανων εν σκοτῳ εχει και το κρατος τουτου χαριν συμβολικως προς δυσμας αποβλεποντες αποτασσεσθε τῳ σκοτεινῳ εκεινῳ και ζοφερῳ αρχοντι τι ουν ὑμων ἑκαστος ἑστως ελεγεν αποτασσομαι σοι σατανα σοι τῳ πονηρῳ και ωμοτατῳ τυραννῳ ουκετι σου δεδοικα λεγων την ισχυν κατελυσε γαρ ταυτην ὁ χριστος αἱματος μοι και σαρκος κοινωνησας ἱνα δια τουτων των παθηματων καταργησῃ θανατῳ τον θανατον ὁπως μη δια παντος ενοχος γενωμαι δουλειας αποτασσομαι σοι τῳ δολερῳ και πανουργοτατῳ οφει αποτασσομαι σοι επιβουλῳ οντι και προσποιησει φιλιας πραξαντι πασαν ανομιαν και εμποιησαντι τοις ἡμετεροις προγονοις αποστασιαν αποτασσομαι σοι σατανα τῳ πασης κακιας δημιουργῳ και συνεργῳ ειτα εν δευτερᾳ λεξει μανθανεις λεγειν και πασι τοις εργοις σου εργα δε του σατανα πασα εστιν ἁμαρτια ᾑ και αποτασσεσθαι αναγκαιον ὡσει και τυραννον τις αποφυγων παντως που και τα τουτου ὁπλα απεφυγε πασα ουν κατ ειδος ἁμαρτια εγκατειλεκται τοις του διαβολου εργοις πλην τουτο ισθι ὁτι ὁσα λεγεις μαλιστα κατ εκεινην την φρικωδεστατην ὡραν εγγραφα εστιν εν τοις αορατοις του θεου γραφομενα βιβλιοις επειδαν τοινυν εναντιως τι διαπραττομενος τουτοις ἁλῳς ὡς παραβατης κριθησῃ αποτασσῃ τοινυν τοις εργοις του σατανα πασαις φημι πραξεσι και εννοιαις παρα λογον γινομεναις ειτα λεγεις και πασῃ τῃ πομπῃ αυτου πομπη δε διαβολου εστι θεατρομανιαι και ἱπποδρομιαι και κυνηγεσια και πασα τοιαυτη ματαιοτης ᾑς ευχομενος ελευθερωθηναι ὁ ἁγιος τῳ θεῳ λεγει αποστρεψον τους οφθαλμους μου του μη ιδειν ματαιοτητα μη περισπουδαστον σοι εστω ἡ θεατρομανια ενθα αἱ ασελγεις εισι των μιμων οψεις ὑβρεσι πεπραγμεναι και πασαις ασχημοσυναις και εκτεθηλυμενων ανδρων εμμανεις ορχησεις μητε ἡ των εν κυνηγιοις ἑαυτους θηριοις εκδιδοντων ἱνα την αθλιαν κολακευσωσι γαστερα οἱ ἱνα κοιλιας τροφαις θεραπευσωσιν αυτοι γαστρος ατιθασων αληθως τροφη γινονται θηριων ἱνα δε δικαιως ειπω ὑπερ οικειου θεου της κοιλιας την ἑαυτων ζωην κατα κρημνων μονομαχουντων φευγε και τας ἱπποδρομιας το εμμανες θεαμα και ψυχας εκτραχηλιζον ταυτα γαρ παντα πομπη εστι διαβολου αλλα και τα εν ειδωλιοις και πανηγυρεσι κρεμνωμενα εσθ ὁτε κρεα η αρτοι η αλλα τοιαυτα μιανθεντα τῃ των παμμιαρων επικλησει δαιμονων εγκαταλεχθειη αν τῃ του διαβολου πομπῃ ὡσπερ γαρ ὁ αρτος και ὁ οινος της ευχαριστιας προ της ἁγιας επικλησεως της προσκυνητης τριαδος αρτος ην και οινος λιτος επικλησεως δε γενομενης ὁ μεν αρτος γινεται σωμα χριστου ὁ δε οινος αἱμα χριστου τον αυτον δη τροπον τα τοιαυτα βρωματα της πομπης του σατανα τῃ ιδιᾳ φυσει λιτα οντα τῃ επικλησει των δαιμονων βεβηλα γινεται μετα ταυτα λεγεις και τῃ λατρειᾳ σου λατρεια δε εστι διαβολου ἡ εν ειδωλιοις ευχη τα προς τιμην γινομενα των αψυχων ειδωλων το ἁπτειν λυχνους η θυμιαν παρα πηγας η ποταμους ὡς τινες απ ονειρατων η εκ δαιμονων απατηθεντες επι τουτο διεβησαν οιομενοι και σωματικων παθων την ιασιν εὑρισκειν μη τοιαυτα μετελθῃς οιωνοσκοπια μαντεια κληδονισμοι η περιαμματα η εν πεταλοις επιγραφαι μαγειαις η αλλαις τισι κακοτεχνιαις και ὁσα τοιαυτα λατρεια εστι διαβολου φευγε ουν ταυτα ει γαρ τουτοις ὑποπεσοις μετα την αποταξιν του σατανα και την προς τον χριστον συνταξιν πικροτερου πειραθησῃ του τυραννου ισως ὡς οικειου περιεποντος παλαι και της πικρας ανιεντος σε δουλειας νυν δε σφοδρα παρα σου καταπικρανθεντος και του χριστου στερηθησῃ κακεινου πειραθησῃ ουκ ηκουσας παλαιας ἱστοριας τα περι του λωτ ἡμιν και των τουτου θυγατερων διηγουμενης ουχι αυτος μεν σεσωσται μετα των θυγατερων επειδη το ορος κατειληφεν ἡ δε τουτου γυνη στηλη γεγονεν ἁλος εστηλιτευμενη δι αιωνος εχουσα της πονηρας προαιρεσεως και ὑποστροφης την μνημην προσεχε τοινυν σεαυτῳ και μη στρεφου παλιν βαλων την χειρα επ αροτρον εις την ἁλμυραν του βιου τουτου πραξιν αλλα φευγε εις το ορος προς ιησουν χριστον τον τμηθεντα λιθον ανευ χειρων και την οικουμενην πληρωσαντα ὁτε ουν τῳ σατανᾳ αποταττῃ πασαν την προς αυτον πατων διαθηκην λυεις τας παλαιας προς τον ᾁδην συνθηκας ανοιγεται σοι ὁ παραδεισος του θεου ὁν εφυτευσε κατα ανατολας ὁθεν δια την παραβασιν εξοριστος γεγονεν ὁ ἡμετερος προπατωρ και τουτου συμβολον το στραφηναι σε απο δυσμων προς ανατολας του φωτος το χωριον τοτε σοι ελεγετο ειπειν πιστευω εις τον πατερα και εις τον υἱον και εις το ἁγιον πνευμα και εις ἑν βαπτισμα μετανοιας περι ὡν εν ταις προτεραις κατηχησεσιν ὡς ἡ του θεου χαρις εδωκεν εν πλατει σοι ειρηται τουτοις ουν ασφαλιζομενος τοις λογοις νηφε ὁ γαρ αντιδικος ἡμων διαβολος καθως αρτιως ανεγνωσται ὡς λεων περιπατει ζητων τινα καταπιειν αλλ εν μεν τοις προ τουτου χρονοις κατεπιεν ὁ θανατος ισχυσας επι δε του ἁγιου της παλιγγενεσιας λουτρου αφειλεν ὁ θεος παν δακρυον απο παντος προσωπου ουκ ετι γαρ πενθεις εκδεδυμενος τον παλαιον ανθρωπον αλλα πανηγυριζεις ενδεδυμενος ἱματιον σωτηριου ιησουν χριστον ταυτα εν τῳ εξωτερῳ εγινετο οικῳ θεου δε θελοντος ὁταν εν ταις ἑξης μυσταγωγιαις εις τα ἁγια των ἁγιων εισελθωμεν εκει εισομεθα των αυτοθι επιτελουμενων τα συμβολα τῳ δε θεῳ δοξα κρατος μεγαλωσυνη συν υἱῳ και ἁγιῳ πνευματι εις τους αιωνας των αιωνων αμην
ΚΑΤΗΧΗΣΙΣ ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΚΗ Βʹ ΠΕΡΙ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ
και αναγνωσις εκ της προς ῥωμαιους επιστολης η αγνοειτε ὁτι ὁσοι εβαπτισθημεν εις χριστον ιησουν εις τον θανατον αυτου εβαπτισθημεν ἑως του ου γαρ εστε ὑπο νομον αλλ ὑπο χαριν | χρησιμαι ὑμιν αἱ καθ ἡμεραν μυσταγωγιαι και διδασκαλιαι καινοτεραι καινοτερων ουσαι πραγματων απαγγελτικαι και μαλιστα ὑμιν τοις ανακαινισθεισιν απο παλαιοτητος εις καινοτητα δια τουτο αναγκαιως ὑμιν παραθησομαι τα ἑξης της χθεσινης μυσταγωγιας ἱνα μαθητε τινων ην συμβολα τα ὑφ ὑμων εν τῳ εσωτερῳ γενομενα οικῳ ευθυς γουν εισελθοντες απεδυεσθε τον χιτωνα και τουτο ην εικων του τον παλαιον ανθρωπον απεκδυσασθαι συν ταις πραξεσιν αποδυθεντες γυμνοι ητε μιμουμενοι και εν τουτῳ τον επι του σταυρου γυμνωθεντα χριστον και τῃ γυμνοτητι απεκδυσαμενον τας αρχας και τας εξουσιας και μετα παρρησιας εν τῳ ξυλῳ θριαμβευσαντα επειδη γαρ τοις ἡμετεροις μελεσιν ενεφωλευον αἱ αντικειμεναι δυναμεις ουκ ετι φορειν ὑμιν εξεστι τον παλαιον εκεινον χιτωνα ου τουτον παντως λεγω τον αισθητον αλλα τον παλαιον ανθρωπον τον φθειρομενον εν ταις επιθυμιαις της απατης ὁν μη ειη παλιν ενδυσασθαι τῃ ἁπαξ τουτον αποδυσαμενῃ ψυχῃ αλλα λεγειν κατα την εν τῳ αισματι των ᾀσματων του χριστου νυμφην εξεδυσαμην τον χιτωνα μου πως ενδυσομαι αυτον ω θαυμασιου πραγματος γυμνοι ητε εν οψεσι παντων και ουκ ῃσχυνεσθε αληθως γαρ μιμημα εφερετε του πρωτοπλαστου αδαμ ὁς εν τῳ παραδεισῳ γυμνος ην και ουκ ῃσχυνετο ειτα αποδυθεντες ελαιῳ ηλειφεσθε επορκιστῳ απ ακρων κορυφης τριχων ἑως των κατωτατων και κοινωνοι εγινεσθε της καλλιελαιου ιησου χριστου εκκοπεντες γαρ εκ της αγριελαιου ενεκεντριζεσθε εις την καλλιελαιον και κοινωνοι εγινεσθε της πιοτητος της αληθινης ελαιας το ουν επορκιστον ελαιον συμβολον ην της κοινωνιας της πιοτητος του χριστου φυγαδευτηριον τυγχανον παντος ιχνους αντικειμενης ενεργειας ὡσπερ γαρ τα εμφυσηματα των ἁγιων και ἡ του ονοματος του θεου επικλησις ὡσπερ σφοδροτατη φλοξ καιει και εκδιωκει δαιμονας οὑτω το επορκιστον τουτο ελαιον επικλησει θεου και ευχῃ δυναμιν τηλικαυτην λαμβανει ὡς ου μονον καιον τα ιχνη των ἁμαρτηματων αποκαθαιρειν αλλα και τας αορατους του πονηρου εκδιωκειν δυναμεις μετα ταυτα επι την ἁγιαν του θειου βαπτισματος εχειραγωγεισθε κολυμβηθραν ὡς ὁ χριστος απο του σταυρου επι το προκειμενον μνημα και ηρωτατο ἑκαστος ει πιστευει εις το ονομα του πατρος και του υἱου και του ἁγιου πνευματος και ὡμολογειτε την σωτηριον ὁμολογιαν και κατεδυετε τριτον εις το ὑδωρ και παλιν ανεδυετε και ενταυθα δια συμβολου την τριημερον του χριστου αινιττομενοι ταφην καθαπερ γαρ ὁ σωτηρ ἡμων τρεις ἡμερας και τρεις νυκτας εν τῃ καρδιᾳ της γης πεποιηκεν οὑτω και ὑμεις εν τῃ πρωτῃ αναδυσει την πρωτην εμιμεισθε του χριστου εν τῃ γῃ ἡμεραν και τῃ καταδυσει την νυκτα ὡσπερ γαρ ὁ εν νυκτι ουκετι βλεπει ὁ δε εν ἡμερᾳ φωτι διαγει οὑτως εν τῃ καταδυσει ὡς εν νυκτι ουδεν ἑωρατε εν δε τῃ αναδυσει παλιν ὡς εν ἡμερᾳ ετυγχανετε οντες και εν τῳ αυτῳ απεθνῃσκετε και εγεννασθε και το σωτηριον εκεινο ὑδωρ και ταφος ὑμιν εγινετο και μητηρ και ὁπερ σολομων επι αλλων ειρηκε τουτο ἁρμοσαι αν ὑμιν εκει μεν γαρ ελεγε καιρος του τεκειν και καιρος του αποθανειν εφ ὑμιν δε το αναπαλιν καιρος του αποθανειν και καιρος του γεννηθηναι και εἱς καιρος αμφοτερων τουτων ποιητικος και συνδρομος εγινετο τῳ θανατῳ ἡ γεννησις ἡ ὑμετερα ω ξενου και παραδοξου πραγματος ουκ αληθως απεθανομεν ουδ αληθως εταφημεν ουδ αληθως σταυρωθεντες ανεστημεν αλλ εν εικονι ἡ μιμησις εν αληθειᾳ δε ἡ σωτηρια χριστος οντως εσταυρωθη και οντως εταφη και αληθως ανεστη και παντα ἡμιν ταυτα κεχαρισται ἱνα μιμησει των παθων αυτου κοινωνησαντες αληθειᾳ την σωτηριαν κερδησωμεν ω φιλανθρωπιας ὑπερβαλλουσης χριστος εδεξατο επι των αχραντων χειρων ἡλους και ηλγησε καμοι αναλγητι και απονητι χαριζεται δια της κοινωνιας την σωτηριαν μηδεις ουν νομιζετω το βαπτισμα αφεσεως ἁμαρτιων μονον και υἱοθεσιας χαριν τυγχανειν ὡς το ιωαννου ετυγχανε βαπτισμα μονης αφεσεως ἁμαρτηματων παρεκτικον αλλ ακριβως ειδοτων ἡμων ὁτι ὡς εστιν ἁμαρτηματων καθαρτηριον και πνευματος ἁγιου δωρεας προξενον οὑτω και των του χριστου παθηματων αντιτυπον δια τουτο γαρ και παυλος αρτιως βοων ελεγεν η αγνοειτε ὁτι ὁσοι εβαπτισθημεν εις χριστον ιησουν εις τον θανατον αυτου εβαπτισθημεν συνεταφημεν ουν αυτῳ δια του βαπτισματος ισως γαρ προς τινας ταυτα ελεγε διατεθεντας ὡς αφεσεως ἁμαρτηματων και υἱοθεσιας προξενητικον το βαπτισμα ουκ ετι δε και των αληθινων του χριστου παθηματων εν μιμησει εχον την κοινωνιαν ἱνα ουν μαθωμεν ὁτι ὁσα ὁ χριστος ὑπεμεινε δι ἡμας και την ἡμετεραν σωτηριαν εν αληθειᾳ και ουκ εν δοκησει ταυτα πεπονθε και ἡμεις κοινωνοι αυτου των παθηματων γινομεθα μετα πασης εβοα παυλος της ακριβειας ει γαρ συμφυτοι γεγοναμεν τῳ ὁμοιωματι του θανατου αυτου αλλα και της αναστασεως εσομεθα καλως δε και το συμφυτοι επειδη γαρ ενταυθα πεφυτευται ἡ αμπελος ἡ αληθινη και ἡμεις κοινωνιᾳ του βαπτισματος του θανατου συμφυτοι αυτου γεγοναμεν επιστησον δε μετα πολλης προσοχης τον νουν τοις του αποστολου λογοις ουκ ειπεν ει γαρ συμφυτοι γεγοναμεν τῳ θανατῳ αλλα τῳ ὁμοιωματι του θανατου αληθως γαρ επι χριστου θανατος αληθης εχωριζετο γαρ του σωματος ἡ ψυχη και αληθινη ταφη εν σινδονι γαρ καθαρᾳ το ἁγιον αυτου σωμα ειλειτο και παντα αληθως εν αυτῳ συνεβαινεν επι δε ἡμων θανατου μεν και παθηματων ὁμοιωμα σωτηριας δε ουχ ὁμοιωμα αλλα αληθεια ταυτα διδαχθεντες αυταρκως κατεχετε δια της μνημης παρακαλω ἱνα καγω ὁ αναξιος επι ὑμων λεγω αγαπω δε ὑμας ὁτι παντοτε μου μεμνησθε και τας παραδοσεις ἁς παρεδωκα ὑμιν κατεχετε δυνατος δε εστιν ὁ θεος ὁ παραστησας ὑμας ὡς εκ νεκρων ζωντας δουναι ὑμιν εν καινοτητι ζωης περιπατειν ὁτι αυτῳ ἡ δοξα και το κρατος νυν και εις τους αιωνας αμην
ΚΑΤΗΧΗΣΙΣ ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΚΗ Γʹ ΠΕΡΙ ΧΡΙΣΜΑΤΟΣ
και αναγνωσις εκ της ιωαννου αʹ επιστολης απο του και ὑμεις χρισμα εχετε απο του θεου και οιδατε παντα ἑως του και μη αισχυνθωμεν απ αυτου επι τῃ παρουσιᾳ αυτου | εις χριστον βεβαπτισμενοι και χριστον ενδυσαμενοι συμμορφοι γεγονατε του υἱου του θεου προορισας γαρ ἡμας ὁ θεος εις υἱοθεσιαν συμμορφους εποιησε του σωματος της δοξης του χριστου μετοχοι ουν του χριστου γενομενοι χριστοι εικοτως καλεισθε και περι ὑμων ελεγεν ὁ θεος μη απτεσθε των χριστων μου χριστοι δε γεγονατε του ἁγιου πνευματος το αντιτυπον δεξαμενοι και παντα εικονικως εφ ὑμων γεγενηται επειδη εικονες εστε χριστου κακεινος μεν εν ιορδανῃ λουσαμενος ποταμῳ και των χρωτων της θεοτητος μεταδους τοις ὑδασιν ανεβαινεν εκ τουτων και πνευματος ἁγιου ουσιωδης επιφοιτησις αυτῳ εγινετο τῳ ὁμοιῳ επαναπαυομενου του ὁμοιου και ὑμιν ὁμοιως αναβεβηκοσιν απο της κολυμβηθρας των ἱερων ναματων χρισμα το αντιτυπον ὁ εχρισθη χριστος τουτο δε εστι το ἁγιον πνευμα περι οὑ και ὁ μακαριος ἡσαϊας εν τῃ κατ αυτον προφητειᾳ εκ προσωπου του κυριου ελεγε πνευμα κυριου επ εμε οὑ εἱνεκεν εχρισε με ευαγγελισασθαι πτωχοις απεσταλκε με ελαιῳ γαρ η μυρῳ σωματικῳ χριστος ὑπ ανθρωπου ουκ εχρισθη αλλ ὁ πατηρ αυτον σωτηρα προχειρισαμενος του παντος κοσμου πνευματι εχρισεν ἁγιῳ ὡς πετρος φησιν ιησουν τον ναζωραιον ὁν εχρισεν ὁ θεος πνευματι ἁγιῳ και δαβιδ ὁ προφητης εβοα λεγων ὁ θρονος σου ὁ θεος εις τον αιωνα του αιωνος ῥαβδος ευθυτητος ἡ ῥαβδος της βασιλειας σου ηγαπησας δικαιοσυνην και εμισησας ανομιαν δια τουτο εχρισε σε ὁ θεος ὁ θεος σου ελαιον αγαλλιασεως παρα τους μετοχους σου και ὡσπερ χριστος αληθως εσταυρουτο και εθαπτετο και ηγειρετο ὑμεις δε κατα το βαπτισμα εν ὁμοιωματι και συσταυρωθηναι και συνταφηναι και συναναστηναι αυτῳ καταξιουσθε οὑτω και επι του χρισματος εκεινος ελαιῳ νοητῳ αγαλλιασεως εχριετο τουτ εστι πνευματι ἁγιῳ αγαλλιασεως καλουμενῳ ελαιῳ δια το αιτιον αυτο της πνευματικης αγαλλιασεως τυγχανειν ὑμεις δε μυρῳ εχρισθητε κοινωνοι και μετοχοι του χριστου γενομενοι αλλ ὁρα μη ὑπονοησῃς εκεινο το μυρον ψιλον ειναι ὡσπερ γαρ ὁ αρτος της ευχαριστιας μετα την επικλησιν του ἁγιου πνευματος ουκ ετι αρτος λιτος αλλα σωμα χριστου οὑτω και το ἁγιον τουτο μυρον ουκ ετι ψιλον ουδ ὡς αν ειποι τις κοινον μετ επικλησεως αλλα χριστου χαρισμα και πνευματος ἁγιου παρουσιας της αυτου θεοτητος ενεργητικον γινομενον ὁπερ συμβολικως επι μετωπου και των αλλων σου χριεται αισθητηριων και τῳ μεν φαινομενῳ μυρῳ το σωμα χριεται τῳ δε ἁγιῳ και ζωοποιῳ πνευματι ἡ ψυχη ἁγιαζεται και πρωτον χριεσθε επι το μετωπον ἱνα απαλλαγητε της αισχυνης ἡν ὁ πρωτος παραβατης ανθρωπος πανταχου περιεφερε και ἱνα ανακεκαλυμμενῳ προσωπῳ την δοξαν κυριου κατοπτριζησθε ειτα επι τα ωτα ἱνα προσλαβητε ωτα περι ὡν ἡσαϊας ελεγε και προσεθηκε μοι κυριος ωτιον ακουειν και ὁ κυριος εν ευαγγελιοις ὁ εχων ωτα ακουειν ακουετω ειτα επι την οσφρησιν ὁπως του θειου αντιλαμβανομενοι μυρου λεγητε χριστου ευωδια εσμεν τῳ θεῳ εν τοις σωζομενοις μετα ταυτα επι τα στηθη ἱνα ενδυσαμενοι τον θωρακα της δικαιοσυνης στητε προς τας μεθοδειας του διαβολου ὡσπερ γαρ ὁ σωτηρ μετα το βαπτισμα και την του ἁγιου πνευματος επιφοιτησιν εξελθων κατηγωνισατο τον αντικειμενον οὑτω και ὑμεις μετα το ἱερον βαπτισμα και το μυστικον χρισμα ενδεδυμενοι την πανοπλιαν του ἁγιου πνευματος ἱστασθε προς την αντικειμενην ενεργειαν και ταυτην καταγωνιζεσθε λεγοντες παντα ισχυω εν τῳ ενδυναμουντι με χριστῳ τουτου του ἁγιου χρισματος καταξιωθεντες καλεισθε χριστιανοι επαληθευοντες τῃ αναγεννησει και το ονομα προ γαρ του καταξιωθηναι ὑμας του βαπτισματος και της του ἁγιου πνευματος χαριτος ουκ ητε κυριως αξιοι αλλ ὁδευοντες προεβαινετε το ειναι χριστιανοι ειδεναι δε ὑμας αναγκαιον ὁτι του χρισματος τουτου εν τῃ παλαιᾳ γραφῃ το συμβολον κειται και γαρ ὁπηνικα το του θεου προσταγμα μωϋσης τῳ αδελφῳ μετεδιδου αρχιερεα καθιστων τουτον μετα το εν ὑδατι λουσασθαι εχρισε και εκαλειτο χριστος εκ του χρισματος δηλαδη του τυπικου οὑτω και τον σολομωντα προαγων εις βασιλεα εχρισεν αυτον μετα το λουσασθαι εν τῳ γειων ὁ αρχιερευς αλλα ταυτα μεν εκεινοις συνεβαινε τυπικως ὑμιν δε ου τυπικως αλλ αληθως επειδη απο του ἁγιῳ πνευματι χρισθεντος αληθως ἡ αρχη της ὑμετερας σωτηριας εκεινος γαρ αληθως απαρχη και ὑμεις το φυραμα ει δε ἡ απαρχη ἁγια δηλονοτι μεταβησεται επι το φυραμα ἡ ἁγιοτης τουτο φυλαξατε ασπιλον παντων γαρ εσται τουτο διδακτικον ει εν ὑμιν μενοι καθως αρτιως ηκουσατε του μακαριου ιωαννου λεγοντος και πολλα περι του χρισματος φιλοσοφουντος εστι γαρ τουτο το ἁγιον πνευματικον σωματος φυλακτηριον και ψυχης σωτηριον τουτο εκ παλαιων χρονων ὁ μακαριος ἡσαϊας προφητευων ελεγε και ποιησει κυριος πασι τοις εθνεσι επι το ορος τουτο ορος δε καλει την εκκλησιαν και αλλαχου ὡς ὁταν λεγῃ και εσται εν ταις εσχαταις ἡμεραις εμφανες το ορος κυριου πιονται οινον πιονται ευφροσυνην χρισονται μυρον και ἱνα ασφαλισηται σε ακουειν περι του μυρου τουτου ὡς μυστικου φησι παραδος ταυτα παντα τοις εθνεσιν ἡ γαρ βουλη κυριου επι παντα τα εθνη τουτῳ ουν χρισθεντες τῳ ἁγιῳ μυρῳ τηρησατε αυτο ασπι λον αμωμον εν ὑμιν δι εργων αγαθων προκοπτοντες και ευαρεστοι γινομενοι τῳ αρχηγῳ της σωτηριας ἡμων χριστῳ ιησου ᾡ ἡ δοξα εις τους αιωνας των αιωνων αμην
ΚΑΤΗΧΗΣΙΣ ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΚΗ ∆ʹ ΠΕΡΙ ΣΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΙΜΑΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ
και αναγνωσις εκ της προς κορινθιους [επιστολης] εγω γαρ παρελαβον απο του κυριου [ὁ] και παρεδωκα ὑμιν και τα ἑξης | και αὑτη του μακαριου παυλου ἡ διδασκαλια ἱκανη καθεστηκε πληροφορησαι ὑμας περι των θειων μυστηριων ὡν κατηξιωθητε συσσωμοι και συναιμοι του χριστου γενομενοι αυτος γαρ αρτι εβοα ὁτι εν τῃ νυκτι ᾑ παρεδιδοτο ὁ κυριος ἡμων ιησους χριστος λαβων αρτον και ευχαριστησας εκλασε και εδωκε τοις ἑαυτου μαθηταις λεγων λαβετε φαγετε τουτο μου εστι το σωμα και λαβων ποτηριον και ευχαριστησας ειπε λαβετε πιετε τουτο μου εστι το αἱμα αυτου ουν αποφηναμενου και ειποντος περι του αρτου τουτο μου εστι το σωμα τις τολμησει αμφιβαλλειν λοιπον και αυτου διαβεβαιωσαμενου και ειρηκοτος τουτο μου εστι το αἱμα τις ενδοιασει ποτε λεγων μη ειναι αυτου αἱμα το ὑδωρ ποτε εις οινον οικειῳ νευματι μεταβεβληκεν εν κανα της γαλιλαιας και ουκ αξιοπιστος εστιν οινον εις αἱμα μεταβαλων εις γαμον σωματικον κληθεις ταυτην εθαυματουργησε την παραδοξοποϊαν και τοις υἱοις του νυμφωνος ου πολλῳ μαλλον την απολαυσιν του σωματος αυτου και του αἱματος δωρησαμενος ὁμολογηθησεται ὡστε μετα πασης πληροφοριας ὡς σωματος και αἱματος μεταλαμβανομεν χριστου εν τυπῳ γαρ αρτου διδοται σοι το σωμα και εν τυπῳ οινου διδοται σοι το αἱμα ἱνα γενῃ μεταλαβων σωματος και αἱματος χριστου συσσωμος και συναιμος χριστου οὑτω γαρ και χριστοφοροι γινομεθα του σωματος αυτου και του αἱματος εις τα ἡμετερα αναδιδομενου μελη οὑτω κατα τον μακαριον πετρον θειας κοινωνοι γινομεθα φυσεως ποτε χριστος τοις ιουδαιοις διαλεγομενος ελεγεν εαν μη φαγητε μου την σαρκα και πιητε μου το αἱμα ουκ εχετε ζωην εν ἑαυτοις εκεινοι μη ακηκοοτες πνευματικως των λεγομενων σκανδαλισθεντες απηλθον εις τα οπισω νομιζοντες τον σωτηρα επι σαρκοφαγιαν αυτους προτρεπεσθαι ησαν και εν παλαιᾳ διαθηκῃ αρτοι προθεσεως αλλ εκεινοι παλαιας οντες διαθηκης τελος ειληφασιν εν δε τῃ καινῃ διαθηκῃ αρτος ουρανιος και ποτηριον σωτηριου ψυχην και σωμα ἁγιαζοντα ὡσπερ γαρ ὁ αρτος τῳ σωματι καταλληλος οὑτω και ὁ λογος τῃ ψυχῃ ἁρμοδιος μη προσεχε ουν ὡς ψιλοις τῳ αρτῳ και τῳ οινῳ σωμα γαρ και αἱμα κατα την δεσποτικην τυγχανει αποφασιν ει γαρ και ἡ αισθησις σοι τουτο ὑποβαλλει αλλα ἡ πιστις σε βεβαιουτω μη απο της γευσεως κρινῃς το πραγμα αλλ απο της πιστεως πληροφορου ανενδοιαστως σωματος και αἱματος χριστου καταξιωθεις και ὑπαγορευει σοι δαβιδ ὁ μακαριος την δυναμιν λεγων ἡτοιμασας ενωπιον μου τραπεζαν εξεναντιας των θλιβοντων με ὁ δε λεγει τοιουτον εστι προ της σης παρουσιας τραπεζαν οἱ δαιμονες τοις ανθρωποις ἡτοιμαζον ηλισγημενην και μεμιασμενην και διαβολικης πεπληρωμενην δυναμεως αλλα μετα την σην παρουσιαν ω δεσποτα ἡτοιμασας ενωπιον μου τραπεζαν ὁταν ανθρωπος λεγῃ θεῳ ἡτοιμασας ενωπιον μου τραπεζαν τι αλλο σημαινει η την μυστικην και νοητην τραπεζαν ἡν ὁ θεος ἡμιν ἡτοιμασεν εξεναντιας αντι του εκ του εναντιου αντικειμενως τοις δαιμοσιν και μαλα εικοτως εκεινη μεν γαρ κοινωνιαν ειχε δαιμονων αὑτη δε κοινωνιαν θεου ελιπανας εν ελαιῳ την κεφαλην μου ελαιῳ ελιπανε σου την κεφαλην επι μετωπου δια την σφραγιδα ἡν εχεις του θεου ἱνα γενησῃ εκτυπωμα σφραγιδος ἁγιασμα θεου και το ποτηριον σου μεθυσκον με ὡσει κρατιστον ὁρᾳς ενταυθα ποτηριον λεγομενον ὁ λαβων ιησους μετα χειρας και ευχαριστησας ειπε τουτο μου εστι το αἱμα το ὑπερ πολλων εκχυνομενον εις αφεσιν ἁμαρτιων δια τουτο και ὁ σολομων ταυτην αινιττομενος την χαριν εν τῳ εκκλησιαστῃ λεγει δευρο φαγε εν ευφροσυνῃ αρτον σου τον πνευματικον αρτον δευρο καλει την σωτηριον και μακαριοποιον κλησιν και πιε εν καρδιᾳ αγαθῃ οινον σου τον πνευματικον οινον και ελαιον ὑπερ κεφαλης σου εκχεισθω ὁρᾳς αυτον και το μυστικον αινιττομενον χρισμα και διαπαντος εστω σου τα ἱματια λευκα ὁτι ηυδοκησε κυριος τα ποιηματα σου νυν ηυδοκησε κυριος τα ποιηματα σου πριν γαρ προσελθειν τῃ χαριτι ματαιοτης ματαιοτητων ην τα ποιηματα σου νυν δε αποδυσαμενος τα παλαια ἱματια και ενδυσαμενος τα πνευματικως λευκα χρη λευχειμονειν διαπαντος ου παντως τουτο λεγομεν ὁτι σε δει λευκα περιβεβλησθαι ἱματια αει αλλα τα οντως λευκα και λαμπρα και πνευματικα αναγκαιον εστι περιβεβλησθαι ἱνα λεγῃς κατα τον μακαριον ἡσαϊαν αγαλλιασθω ἡ ψυχη μου επι τῳ κυριῳ ενεδυσε γαρ με ἱματιον σωτηριου και χιτωνα ευφροσυνης περιεθηκε μοι ταυτα μαθων και πληροφορηθεις ὡς ὁ φαινομενος αρτος ουκ αρτος εστιν ει και τοιουτος εστι τῃ γευσει αλλα σωμα χριστου και ὁ φαινομενος οινος ουκ οινος εστιν ει και ἡ γευσις τουτο βουλεται αλλα αἱμα χριστου και ὁτι περι τουτου ελεγε ψαλλων παλαι ὁ δαβιδ και αρτος καρδιαν ανθρωπου στηριζει του ἱλαρυναι προσωπον εν ελαιῳ στηριζου την καρδιαν μεταλαμβανων αυτου ὡς πνευματικου και ἱλαρυνου το της ψυχης προσωπον ὁ γενοιτο σε ανακεκαλυμμενον εχοντα εν καθαρᾳ συνειδησει την δοξαν κυριου κατοπτριζομενον ερχεσθαι απο δοξης εις δοξαν εν χριστῳ ιησου τῳ κυριῳ ἡμων ᾡ ἡ δοξα εις τους αιωνας των αιωνων αμην
ΚΑΤΗΧΗΣΙΣ ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΚΗ Εʹ
και αναγνωσις πετρου καθολικης επιστολης διο αποθεμενοι πασαν κακιαν και δολον και καταλαλιαν και τα ἑξης | τῃ του θεου φιλανθρωπιᾳ εν ταις προλαβουσαις συναξεσιν αρκουντως ακηκοατε περι τε βαπτισματος και χρισματος και μεταληψεως σωματος και αἱματος χριστου νυν δε επι τα ἑξης μεταβαινειν αναγκαιον σημερον την στεφανην επιθησοντας τῃ πνευματικῃ ὑμων της ωφελειας οικοδομῃ ἑωρατε τοινυν τον διακονον τον νιψασθαι διδοντα τῳ ἱερει και τοις κυκλουσι το του θεου θυσιαστηριον πρεσ βυτεροις ου παντως δε δια τουτο εδιδου δια τον σωματικον ῥυπον ουκ εστι τουτο ουδε γαρ ῥυπον σωματος εχοντες την αρχην εισῃειμεν εις την εκκλησιαν αλλα συμβολον του δειν ἡμας παντων καθαρευειν των ἁμαρτηματων τε και ανομηματων το νιψασθαι επειδη γαρ χειρες συμβολον πραξεως νιπτομεθα δε ταυτας το καθαρον δηλονοτι και αμωμον των πραξεων αινιττομενοι ουκ ηκουσας του μακαριου δαβιδ αυτο τουτο σε μυσταγωγουντος και λεγοντος νιψομαι εν αθῳοις τας χειρας μου και κυκλωσω το θυσιαστηριον σου κυριε ουκουν το νιψασθαι τας χειρας το ανυπευθυνον ειναι ἁμαρτηματων εστιν ειτα βοᾳ ὁ διακονος αλληλους απολαβετε και αλληλους ασπαζωμεθα μη ὑπολαβῃς το φιλημα εκεινο συνηθες ειναι τοις επ αγορας γινομενοις ὑπο των κοινων φιλων ουκ εστι τουτο τοιουτο αλλα το φιλημα τουτο ανακιρνησι τας ψυχας αλληλαις και πασαν αμνησικακιαν αυταις μνηστευεται σημειον τοινυν εστι το φιλημα του ανακραθηναι τας ψυχας και πασαν εξοριζειν μνησικακιαν δια τουτο ὁ χριστος ελεγεν εαν προσφερῃς το δωρον σου επι το θυσιασ τηριον και εκει μνησθῃς ὁτι ὁ αδελφος σου εχει τι κατα σου αφες το δωρον σου επι το θυσιαστηριον και ὑπαγε πρωτον διαλλαγηθι τῳ αδελφῳ σου και τοτε ελθων προσφερε το δωρον σου ουκουν το φιλημα διαλλαγη εστι και δια τουτο ἁγιον ὡς που ὁ μακαριος παυλος εβοα λεγων ασπασασθε αλληλους εν φιληματι ἁγιῳ και πετρος ασπασασθε αλληλους εν φιληματι αγαπης μετα τουτο βοᾳ ὁ ἱερευς ανω τας καρδιας αληθως γαρ κατ εκεινην την φρικωδεστατην ὡραν δει ανω εχειν την καρδιαν προς τον θεον και μη κατω περι την γην και τα γηινα πραγματα δυναμει τοινυν προσταττει ὁ ἱερευς κατ εκεινην την ὡραν παντας αφιεναι φροντιδας βιωτικας μεριμνας κατ οικον και εχειν εν ουρανῳ την καρδιαν προς τον φιλανθρωπον θεον ειτα αποκρινεσθε εχομεν προς τον κυριον τουτῳ συγκατατιθεμενοι δι ὡν ὁμολογειτε μηδεις δε τοιουτος παρεστω ὡς στοματι μεν λεγειν εχομεν προς τον κυριον τῃ δε διανοιᾳ περι τας βιωτικας εχειν τον νουν φροντιδας παντοτε μεν ουν θεου μνημονευτεον ει δε τουτο δια την ασθενειαν την ανθρωπινην αδυνατον κατ εκεινην μαλιστα την ὡραν τουτο φιλοτιμητεον ειτα ὁ ἱερευς λεγει ευχαριστησωμεν τῳ κυριῳ οντως γαρ ευχαριστειν οφειλομεν ὁτι αναξιους οντας ἡμας εκαλεσεν εις την τηλικαυτην χαριν ὁτι εχθρους οντας κατηλλαξεν ὁτι πνευματος υἱοθεσιας κατηξιωσεν ειτα λεγετε αξιον και δικαιον ευχαριστουντες γαρ ἡμεις αξιον ποιουμεν πραγμα και δικαιον αυτος δε ου δικαιον αλλ ὑπερ το δικαιον ποιων ἡμας ευηργετησε και τηλικουτων ηξιωσεν αγαθων μετα ταυτα μνημονευομεν ουρανου και γης και θαλασσης ἡλιου και σεληνης αστρων πασης κτισεως λογικης τε και αλογου ὁρατης τε και αορατου αγγελων αρχαγγελων δυναμεων κυριοτητων αρχων εξουσιων θρονων των χερουβιμ των πολυπροσωπων δυναμει λεγοντες το του δαβιδ μεγαλυνατε τον κυριον συν εμοι μνημονευομεν και των σεραφιμ ἁ εν πνευματι ἁγιῳ εθεασατο ἡσαϊας παρεστηκοτα κυκλῳ του θρονου του θεου και ταις μεν δυσι πτερυξι κατακαλυπτοντα το προσωπον ταις δε δυσι τους ποδας και ταις δυσι πετομενα και λεγοντα ἁγιος ἁγιος ἁγιος κυριος σαβαωθ δια το γαρ την παραδοθεισαν ἡμιν εκ των σεραφιμ δοξολογιαν ταυτην λεγομεν ὁπως κοινωνοι της ὑμνῳδιας ταις ὑπερκοσμιοις γενωμεθα στρατιαις ειτα ἁγιασαντες ἑαυτους δια των πνευματικων τουτων ὑμνων παρακαλουμεν τον φιλανθρωπον θεον το ἁγιον πνευμα εξαποστειλαι επι τα προκειμενα ἱνα ποιησῃ τον μεν αρτον σωμα χριστου τον δε οινον αἱμα χριστου παντος γαρ οὑ αν εφαψηται το ἁγιον πνευμα τουτο ἡγιασται και μεταβεβληται ειτα μετα το απαρτισθηναι την πνευματικην θυσιαν την αναιμακτον λατρειαν επι της θυσιας εκεινης του ἱλασμου παρακαλουμεν τον θεον ὑπερ κοινης των εκκλησιων ειρηνης ὑπερ της του κοσμου ευσταθειας ὑπερ βασιλεων ὑπερ στρατοπεδων και συμμαχων ὑπερ των εν ασθενειαις ὑπερ των καταπονουμενων και ἁπαξαπλως ὑπερ παντων των βοηθειας δεομενων δεομενοι δε παντες ἡμεις ταυτην προσφερομεν την θυσιαν ειτα μνημονευομεν και των κεκοιμημενων πρωτον πατριαρχων προφητων αποστολων μαρτυρων ὁπως ὁ θεος ευχαις αυτων και πρεσβειαις προσδεξηται ἡμων την δεησιν ειτα και ὑπερ των κεκοιμημενων ἁγιων πατερων και επισκοπων και παντων ἁπλως των ἡμιν προκεκοιμημενων μεγιστην ονησιν πιστευοντες εσεσθαι ταις ψυχαις ὑπερ ὡν ἡ δεησις αναφερεται της ἁγιας και φρικωδεστατης προκειμενης θυσιας και βουλομαι ὑμας απο ὑποδειγματος πεισαι οιδα γαρ πολλους τουτο λεγοντας ὁτι τι ωφελειται ψυχη μετα ἁμαρτηματων απαλλασσομενη τουδε του κοσμου η ου μεθ ἁμαρτηματων εαν επι της προσφορας μνημονευηται αρα γαρ ει τις βασιλευς προσκεκρουκοτας αυτῳ εξοριστους ποιησειεν ειτα οἱ τουτοις διαφεροντες στεφανον πλεξαντες ὑπερ των εν τιμωριαις αυτῳ τουτον προσενεγκοιεν ουκ αν αυτοις ανεσιν δῳη των κολασεων τον αυτον τροπον και ἡμεις ὑπερ των κεκοιμημενων αυτῳ τας δεησεις προσφεροντες καν ἁμαρτωλοι ωσιν ου στεφανον πλεκομεν αλλα χριστον εσφαγιασμενον ὑπερ των ἡμετερων ἁμαρτηματων προσφερομεν εξιλεουμενοι ὑπερ αυτων τε και ἡμων τον φιλανθρωπον θεον ειτα μετα ταυτα την ευχην λεγεις εκεινην ἡν ὁ σωτηρ παρεδωκε τοις οικειοις αυτου μαθηταις μετα καθαρας συνειδησεως πατερα επιγραφομενος τον θεον και λεγων πατερ ἡμων ὁ εν τοις ουρανοις ω της μεγιστης του θεου φιλανθρωπιας τοις αποπηδησασιν αυτου και εν εσχατοις γενομενοις κακοις τοσαυτην δεδωρηται κακων αμνηστιαν και χαριτος μετουσιαν ὡς και πατερα επικαλεισθαι πατερ ἡμων ὁ εν τοις ουρανοις ουρανοι δε ειεν αν και οἱ την του επουρανιου φορουντες εικονα εν οἱς εστιν ὁ θεος ενοικων και εμπεριπατων ἁγιασθητω το ονομα σου ἁγιον εστι φυσει το του θεου ονομα καν λεγωμεν καν μη λεγωμεν επειδη δε εν τοις ἁμαρτανουσιν εσθ ὁτε βεβηλουται κατα το δι ὑμας το ονομα μου δια παντος βλασφημειται εν τοις εθνεσιν ευχομεθα εν ἡμιν ἁγιασθηναι το του θεου ονομα ουχ ὁτι εκ του μη ειναι ἁγιον επι το ειναι ερχεται αλλ ὁτι εν ἡμιν ἁγιον γινεται ἁγιαζομενοις και αξια του ἁγιασμου ποιουσιν ελθετω ἡ βασιλεια σου καθαρας ψυχης εστι το συν παρρησιᾳ φαναι ελθετω ἡ βασιλεια σου ὁ γαρ ακουσας παυλου λεγοντος μη ουν βασιλευετω ἡ ἁμαρτια εν τῳ θνητῳ ὑμων σωματι αλλα καθαρας ἑαυτον πραξει και εννοιᾳ και λογῳ ερει τῳ θεῳ ελθετω ἡ βασιλεια σου γενηθητω το θελημα σου ὡς εν ουρανῳ και επι της γης οἱ θειοι και μακαριοι του θεου αγγελοι το του θεου θελημα ποιουσι καθως ὁ δαβιδ ψαλλων ελεγεν ευλογειτε τον κυριον παντες οἱ αγγελοι αυτου δυνατοι ισχυι ποιουντες τον λογον αυτου δυναμει τοινυν ευχομενος τουτο λεγεις ὡς εν αγγελοις γινεται σου το θελημα οὑτω και επι της γης εν εμοι γενηται δεσποτα τον αρτον ἡμων τον επιουσιον δος ἡμιν σημερον ὁ αρτος οὑτος ὁ κοινος ουκ εστιν επιουσιος ὁ δε αρτος οὑτος ὁ ἁγιος επιουσιος εστιν αντι του επι την ουσιαν της ψυχης κατατασσομενος οὑτος ὁ αρτος ουκ εις κοιλιαν χωρει και εις αφεδρωνα εκβαλλεται αλλ εις πασαν σου την συστασιν αναδιδοται εις ωφελειαν ψυχης τε και σωματος το δε σημερον αντι του καθ ἡμεραν λεγει ὡς και ὁ παυλος ελεγεν αχρις οὑ το σημερον καλειται και αφες ἡμιν τα οφειληματα ἡμων ὡς και ἡμεις αφιεμεν τοις οφειλεταις ἡμων πολλα εχομεν ἁμαρτηματα πταιομεν γαρ και εν λογῳ και εν διανοιᾳ και πλειστα καταγνωσεως αξια ποιουμεν και εαν ειπωμεν ὁτι ἁμαρτιαν ουκ εχομεν ψευδομεθα ὡς λεγει ιωαννης και συνθηκας προς τον θεον τιθεμεθα συγχωρησαι ἡμιν παρακαλουντες τα ἁμαρτηματα ὡς και ἡμεις τοις πελας τα οφειληματα εννοουντες τοινυν ανθ οἱων οἱα λαμβανομεν μη αναμεινωμεν μηδε ὑπερτιθωμεθα συγχωρειν αλληλοις τα πταισματα τα γινομενα εις ἡμας μικρα εστι και ευτελη και ευδιαλυτα τα δε εις θεον ὑφ ἡμων γινομενα μεγαλα εστι και της αυτου μονης δεομεθα φιλανθρωπιας προσεχε ουν μη δια τα μικρα και ευτελη εις σε ἁμαρτηματα αποκλεισῃς σεαυτῳ των βαρυτατων ἁμαρτηματων την παρα θεου συγχωρησιν και μη εισενεγκῃς ἡμας εις πειρασμον κυριε αρα τουτο διδασκει ευχεσθαι ἡμας μηδολως πειρασθηναι ὁ κυριος και πως ειρηται αλλαχου ανηρ απειραστος αδοκιμος και παλιν πασαν χαραν ἡγησασθε αδελφοι μου ὁταν πειρασμοις περιπεσητε ποικιλοις αλλα μηποτε το εισελθειν εστιν εις πειρασμον το καταβαπτισθηναι ὑπο του πειρασμου εοικε γαρ ὁ πειρασμος ὡσπερ χειμαρρῳ τινι δυσκολῳ προς διαβασιν οἱ μεν ουν εν πειρασμοις μη καταβαπτιζομενοι διαβαινουσιν αριστοι τινες κολυμβηται γινομενοι και μηδολως ὑπ αυτου κατασυρομενοι οἱ δε μη τοιουτοι εισιοντες καταβαπτιζονται οἱον ὡς επι παραδειγματος ιουδας εισελθων εις τον της φιλοχρηματιας πειρασμον ου διενηξατο αλλα καταβαπτισθεις ὡς σωματικως και πνευματικως απεπνιγη πετρος εισηλθεν εις τον της αρνησεως πειρασμον αλλα εισελθων ου κατεβαπτισθη αλλα γενναιως διενηξατο και ερρυσθη απο του πειρασμου ακουε παλιν αλλαχου ὁλοκληρων ἁγιων χορου ευχαριστουντος επι τῳ εξαιρεθηναι του πειρασμου εδοκιμασας ἡμας ὁ θεος επυρωσας ἡμας ὡς πυρουται το αργυριον εισηγαγες ἡμας εις την παγιδα εθου θλιψεις επι τον νωτον ἡμων επεβιβασας ανθρωπους επι τας κεφαλας ἡμων διηλθομεν δια πυρος και ὑδατος και εξηγαγες ἡμας εις αναψυχην ὁρᾳς αυτους παρρησιαζομενους επι τῳ διελθειν και μη εμπαγηναι και εξηγαγες ἡμας εις αναψυχην το εις αναψυχην ελθειν ταυτον εστι το απο πειρασμου ῥυσθηναι αλλα ῥυσαι ἡμας απο του πονηρου ει ην το μη εισενεγκῃς ἡμας εις πειρασμον του μηδολως πειρασθη ναι παραστατικον ουκ αν ελεγεν αλλα ῥυσαι ἡμας απο του πονηρου πονηρος δε ὁ αντικειμενος δαιμων αφ οὑ ῥυσθηναι ευχομεθα ειτα μετα την πληρωσιν της ευχης λεγεις αμην επισφραγιζων δια του αμην ὁ σημαινει γενοιτο τα εν τῃ θεοδιδακτῳ ευχῃ μετα ταυτα λεγει ὁ ἱερευς τα ἁγια τοις ἁγιοις ἁγια τα προκειμενα επιφοιτησιν δεξαμενα ἁγιου πνευματος ἁγιοι και ὑμεις πνευματος ἁγιου καταξιωθεντες τα ἁγια ουν τοις ἁγιοις καταλληλα ειτα ὑμεις λεγετε εἱς ἁγιος εἱς κυριος ιησους χριστος αληθως γαρ εἱς ἁγιος φυσει ἁγιος ἡμεις γαρ ει και ἁγιοι αλλ ου φυσει αλλα μετοχῃ και ασκησει και ευχῃ μετα ταυτα ακουετε του ψαλλοντος μετα μελους θειου προτρεπρομενου ὑμας εις την κοινωνιαν των ἁγιων μυστηριων και λεγοντος γευσασθε και ιδετε ὁτι χρηστος ὁ κυριος μη τῳ λαρυγγι τῳ σωματικῳ επιτρεπητε το κριτικον αλλα τῃ ανενδοιαστῳ πιστει γευομενοι γαρ ουκ αρτου και οινου γευεσθε αλλα αντιτυπου σωματος και αἱματος χριστου προσιων ουν μη τεταμενοις τοις των χειρων καρποις προσερχου μηδε διῃρημενοις τοις δακτυλοις αλλα την αριστεραν θρονον ποιησας τῃ δεξιᾳ ὡς μελλουσῃ βασιλεα ὑποδεχεσθαι και κοιλανας την παλαμην δεχου το σωμα του χριστου επιλεγων αμην μετ ασφαλειας ουν ἁγιασας τους οφθαλμους τῃ επαφῃ του ἁγιου σωματος μεταλαμβανε προσεχων μη παραπολεσῃς τι εκ τουτου ὁπερ γαρ εαν απολεσῃς τουτο ὡς απο οικειου εζημιωθης μελους ειπε γαρ μοι ει τις σοι εδωκε ψηγματα χρυσιου ουκ αν μετα πασης ασφαλειας εκρατεις φυλαττομενος μη τι αυτων παραπολεσῃς και ζημιαν ὑποστῃς ου πολλῳ ουν μαλλον ασφαλεστερον του χρυσιου και λιθων τιμιων τιμιωτερον διασκοπησεις ὑπερ του μη ψιχα εκπεσειν ειτα μετα το κοινωνησαι σε του σωματος του χριστου προσερχου και τῳ ποτηριῳ του αἱματος μη ανατεινων τας χειρας αλλα κυπτων και τροπῳ προσκυνησεως και σεβασματος λεγων το αμην ἁγιαζου και εκ του αἱματος μεταλαμβανων χριστου ετι δε της νοτιδος ενουσης τοις χειλεσι χερσιν επαφωμενος και οφθαλμους και μετωπον και τα λοιπα ἁγιαζε αισθητηρια ειτα αναμεινας την ευχην ευχαριστει τῳ θεῳ τῳ καταξιωσαντι σε των τηλικουτων μυστηριων ταυτας κατεχετε τας παραδοσεις ασπιλους και απροσκοπους ἑαυτους διαφυλαξατε της κοινωνιας ἑαυτους μη απορρηξητε μη δια μολυσμον ἁμαρτιας των ἱερων τουτων και πνευματικων ἑαυτους αποστερησητε μυστηριων ὁ δε θεος της ειρηνης ἁγιασαι ὑμας ὁλοτελεις και ὁλοκληρον ὑμων το σωμα και ἡ ψυχη και το πνευμα εν τῃ παρουσιᾳ του κυριου ἡμων ιησου χριστου τηρηθειη ᾡ ἡ δοξα εις τους αιωνας των αιωνων αμην