DE INTERPRETATIONE PSALMORUM ~ ATHANASIUS OF ALEXANDRIA ~ athanasius.com - fisheaters.com
ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΛΕΞΑΝ∆ΡΕΙΑΣ ΠΡΟΣ ΜΑΡΚΕΛΛΙΝΟΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΡΜΗΝΕΙΑΝ ΤΩΝ ΨΑΛΜΩΝ
ἁγαμαι σε της εν χριστῳ προαιρεσεως φιλε μαρκελλινε και γαρ και τον παροντα πειρασμον καιτοι πολλα παθων εν αυτῳ καλως φερεις και της ασκησεως ουκ αμελεις πυνθανομενος γαρ του κομισαντος την επιστολην πως ἁρα και μετα την νοσον διαγεις εμαθον προς μεν πασαν την θειαν γραφην εχειν σε την σχολην πυκνοτερον δε μαλιστα τῃ βιβλῳ των ψαλμων εντυγχανειν και φιλονεικειν τον εν ἑκαστῳ ψαλμῳ νουν εγκειμενον καταλαμβανειν και δια τουτο τοινυν αποδεχομαι σε πολυν εχων εις αυτην την βιβλον καγω ποθον ὡσπερ και εις πασαν την γραφην και γαρ οὑτως εχων συνετυχον τινι φιλο πονῳ γεροντι και βουλομαι και σοι ἁπερ εκεινος κατεχων το ψαλτηριον περι αυτου μοι διηγησατο γραψαι εχει γαρ τινα χαριν και πιθανοτητα μετ ευλογου του διηγηματος ελεγε γαρ οὑτως --- πασα μεν ω τεκνον ἡ καθ ἡμας γραφη παλαια τε και καινη θεοπνευστος εστι και ωφελιμος προς διδασκαλιαν ὡς γεγραπται εχει δε τινα πιθανην παρατηρησιν τοις προσεχουσιν ἡ των ψαλμων βιβλος ἑκαστη μεν γαρ βιβλος το ιδιον επαγγελμα διαταξιν ἡ τριτευχος την κληροδοσιαν και των κριτων τας πραξεις και γενεαλογιαν του δαβιδ αἱ βασιλειαι και παραλειπομεναι βασιλεων πραξεις και ὁ μεν εσδρας απολυσιν της αιχμαλωσιας και επανοδον του λαου και οικοδομην του ναου και της πολεως οἱ δε προφηται προφητειας περι της επιδημιας του σωτηρος ὑπομνησεις τε περι των εντολων και μεμψεις κατα των παραβαινοντων και προφητειας τοις εθνεσιν ἡ δε γε βιβλος των ψαλμων ὡς παραδεισος τα εν αὑτῃ φερουσα μελῳδει και τα ιδια δε παλιν μετ αυτων ψαλλουσα δεικνυσι
τα μεν γαρ της γενεσεως ψαλλει εν τῳ οκτω καιδεκατῳ οἱ ουρανοι διηγουνται δοξαν θεου ποιησιν δε χειρων αυτου αναγγελλει το στερεωμα και εν τῳ κγ του κυριου ἡ γη και το πληρωμα αυτης ἡ οικουμενη και παντες οἱ κατοικουν τες εν αυτῃ αυτος επι θαλασσων εθεμελιωσεν αυτην τα δε της εξοδου και των αριθμων και του δευτερονομιου ᾳδει καλως εν τῳ ἑβδομηκοστῳ ἑβδομῳ ψαλμῳ και εν τῳ ἑκατοστῳ τρισκαιδεκατῳ ψαλμῳ λεγων εν εξοδῳ ισραηλ εξ αιγυπτου οικου ιακωβ εκ λαου βαρβαρου εγενηθη ιουδαια ἁγιασμα αυτου ισραηλ εις εξουσιαν αυτου ψαλλει δε και ταυτα εν τῳ ἑκατοστῳ τεταρτῳ εξαπεστειλε μωϋσην τον δουλον αυτου ααρων ὁν εξελεξατο αυτον εθετο εν αυτοις τους λογους των σημειων αυτου και των τερατων αὑτου εν γῃ χαμ εξαπ εστειλε σκοτος και εσκοτασε και παρεπικραναν τους λογους αυτου μετεστρεψε τα ὑδατα αυτων εις αἱμα και απεκτεινε τους ιχθυας αυτων εξηρ ψεν ἡ γη αυτων βατραχους εν τοις ταμειοις των βασιλεων αυτων ειπε και ηλθε κυνομυια και σκνιφες εν πασι τοις ὁριοις αυτων και ὁλως ὁλον τε τον ψαλμον τουτον τε και ἑκατον πεμπτον περι των αυτων εστιν εὑρειν γεγραμμενον και τα μεν ἱερατειας και της σκηνης αναφωνει εν εξοδιῳ σκηνης εν τῳ κη ψαλμῳ ενεγκατε τῳ κυριῳ υἱοι θεου ενεγκατε τῳ κυριῳ υἱους κριων ενεγκατε τῳ κυριῳ δοξαν και τιμην τα δε του ναυη και των κριτων εμφαινει πως εν τῳ ἑκατοστῳ ἑκτῳ λεγων και συνεστησαντο πολεις κατοικεσιας και εσπειραν αγρους και εφυτευσαν αμπελωνας επι γαρ του ναυη διαδεδο ται αυτοις ἡ γη της επαγγελιας λεγων δε εν τῳ αυ τῳ ψαλμῳ συνεχως και εκεκραξαν προς κυριον εν τῳ θλιβεσθαι αυτους και εκ των αναγκων αυ των εσωσεν αυτους σημαινει των κριτων την βι βλον τοτε γαρ κραζοντων αυτων ηγειρε κατα τον καιρον κριτας και εσωζε τον λαον απο των θλιβοντων αυτους και τα των βασιλειων ψαλλει πως εν τῳ εν νεακαιδεκατῳ λεγων οὑτοι εν ἁρμασι και οὑτοι εν ἱπποις ἡμεις δε εν ονοματι κυριου θεου ἡμων μεγαλυνθησομεθα αυτοι συνεποδισθησαν και επεσαν ἡμεις δε ανεστημεν και ανωρθωθημεν κυριε σωσον τον βασιλεα και επακουσον ἡμων εν ῃ αν ἡμερᾳ επικαλεσωμεθα σε τα δε του εσδρα εν τῳ ἑκατονεικοστῳ πεμπτῳ των αναβαθμων ᾳδει εν τῳ επιστρεψαι κυριον την αιχμαλωσιαν σιων εγενηθημεν ὡσει παρακεκλημενοι και παλιν εν τῳ ἑκατονεικοστῳ πρωτῳ ευφρανθην επι τοις ειρη κοσι μοι εις οικον κυριου πορευσωμεθα ἑστω τες ησαν οἱ ποδες ἡμων εν ταις αυλαις σου ἱερουσαλημ ἱερουσαλημ οικοδομουμενη ὡς πολις ἡς ἡ μετοχη αυτης επι το αυτο εκει γαρ ανεβησαν αἱ φυλαι αἱ φυλαι κυριου μαρτυριον τῳ ισραηλ
τα τε των προφητων σχεδον εν ἑκαστῳ σημαινει περι της του σωτηρος επιδημιας και ὁτι μεν θεος ων επιδημησει οὑτως φησιν εν μεν τῳ τεσσαρακοστῳ εννατῳ ψαλμῳ ὁ κυριος εμφανως ἡξει ὁ θεος ἡμων και ου παρασιωπησεται εν δε τῳ ἑκατοστῳ ἑπτακαιδεκατῳ ευλογημενος ὁ ερχομε νος εν ονοματι κυριου ευλογηκαμεν ὑμας εξ οι κου κυριου θεος κυριος και επεφανεν ἡμιν ὁτι δε οὑτος εστιν ὁ του πατρος λογος οὑτως εν τῳ ἑκατοστῳ ἑκτῳ ψαλλει απεστειλε τον λογον αυτου και ιασατο αυτους και ερῥυσατο αυτους εκ των διαφθορων αυτων ὁ γαρ ερχομενος θεος αυτος εστι και λογος αποστελλομενος τουτον δε τον λογον ειδως οντα τον υἱον του θεου ᾳδει φωνην του πατρος εν τῳ τεσσαρακοστῳ τεταρτῳ ψαλμῳ εξηρευξατο ἡ καρδια μου λογον αγαθον και παλιν εν τῳ ἑκα τοστῳ εννατῳ εκ γαστρος προ ἑωσφορου εξεγεννησα σε τι γαρ αν ἁλλο τις ειποι γεννημα του πατρος η τον λογον και την σοφιαν αυτου τουτον ειδυια οντα ᾡ ειπεν ὁ πατηρ γενηθητω φως και στερεωμα και τα παντα και αὑτη ἡ βιβλος περιεχει λεγουσα τῳ λογῳ κυριου οἱ ουρανοι εστερεωθησαν και τῳ πνευματι του στοματος αυτου πασα ἡ δυναμις αυτων και χριστον δε αυτον ερχομενον ουκ ηγνοησεν αλλα και μαλιστα περι τουτου λεγει εν τῳ τεσσαρα κοστῳ τεταρτῳ ψαλμῳ ὁ θρονος σου ὁ θεος εις τον αιωνα του αιωνος ῥαβδος ευθυτητος ἡ ῥα βδος της βασιλειας σου ηγαπησας δικαιοσυ νην και εμισησας αδικιαν δια τουτο εχρισε σε ὁ θεος ὁ θεος σου ελαιον αγαλλιασεως παρα τους μετοχους σου και ἱνα μη κατα φαντασιαν τις ερ χεσθαι αυτον (ειναι) νομισῃ σημαινει αυτον ἁνθρω πον γενησομενον και τουτον ειναι δι οὑ τα παντα γεγονε λεγων εν τῳ ογδοηκοστῳ ἑκτῳ μητηρ σιων ερει ἁνθρωπος και ἁνθρωπος εγεννηθη εν αυ τῃ και αυτος εθεμελιωσεν αυτην ὁ ὑψιστος τουτο γαρ ισον εστι τῳ ειπειν και θεος ην ὁ λογος παντα δι αυτου εγενετο και ὁ λογος σαρξ εγενετο δια τουτο και το εκ παρθενου γινωσκων ουκ εσιωπησεν αλλ ευθυς εμφασιν τινα διδωσιν εν τῳ τεσσαρακοστῳ τεταρτῳ ψαλμῳ λεγων ἁκου σον θυγατερ και ιδε και κλινον το ους σου και επιλαθου του λαου σου και του οικου του πατρος σου ὁτι επεθυμησεν ὁ βασιλευς του καλλους σου τουτο γαρ παλιν ὁμοιον εστι του λεγομενου παρα του γαβριηλ χαιρε κεχαριτωμενη ὁ κυριος μετα σου και γαρ ειρηκως αυτον χριστον ευθυς και την ανθρωπινην γενεσιν εκ της παρθενου εδηλωσε λεγων ἁκουσον θυγατερ ιδε ὁ μεν γαβριηλ εξ ονοματος καλει μαριαν ξενος ων αυτης κατα την γενεσιν ὁ δε δαβιδ εκ του σπερματος αὑτου τυγχανουσαν αυτην εικοτως θυγατερα προσφωνει ταυτην
ἁνθρωπον δε αυτον ειρηκυια γενησομενον ακολουθως και παθητον αυτον σαρκι σημαινει την τε επι βουλην παρα των ιουδαιων ὁρωσα γινομενην ψαλλει εν μεν τῳ δευτερῳ ψαλμῳ ἱνα τι εφρυαξαν εθνη και λαοι εμελετησαν κενα παρεστησαν οἱ βασιλεις της γης και οἱ ἁρχοντες συνηχθησαν επι το αυτο κατα του κυριου και κατα του χριστου αυτου εν δε τῳ εικοστῳ και πρωτῳ την ποιοτητα του θανατου εκ προσωπου του σωτηρος φησιν εις χουν θανατου κατηγαγες με ὁτι εκυκλωσαν με κυνες πολλοι συναγωγη πονηρευομενων περιεσχον με ωρυξαν χειρας μου και ποδας μου εξηριθμησαν παντα τα οστα μου αυτοι δε κατενοησαν και επειδον με διεμερισαντο τα ἱματια μου ἑαυτοις και επι τον ἱματισμον μου εβαλον κληρον το δε τας χειρας και τους ποδας ορυττεσθαι τι ἑτερον η σταυρον λεγων σημαινει παντα ταυτα διδασκουσα προστιθησιν ὁτι μη δι ἑαυτον δι ἡμας δε ταυτα πασχει ὁ κυριος και φησιν εκ προσωπου παλιν αυτου εν μεν τῳ πζ επ εμε επεστηριχθη ὁ θυμος σου εν δε τῳ ἑξηκοστῳ ογδοῳ ἁ ουχ ἡρπασα τοτε απετιννυον ου γαρ ὑπευθυνος ων απεθνησκεν αλλ ὑπερ ἡμων επασχε και τον καθ ἡμων θυμον δια την παραβασιν εφ ἑαυ τον εβασταζε λεγοντα δια του ἡσαΐου αυτος τας ασθενειας ἡμων ελαβε και λεγοντων μεν ἡμων εν τῳ ἑκατοστῳ τριακοστῳ ἑβδομῳ ψαλμῳ κυριος αντ αποδωσει ὑπερ εμου λεγοντος δε και του πνευματος εν ἑβδομηκοστῳ πρωτῳ και σωσει τους υἱους των πενητων και ταπεινωσει συκοφαντην ὁτι ερῥυσατο πτωχον εκ χειρος δυναστου και πενητα ᾡ ουχ ὑπηρχε βοηθος δια τουτο και την εις ουρανους σωματικην αυτου ἁνοδον προμηνυει και λεγει εν μεν εικοστῳ και τριτῳ ἁρατε πυλας οἱ ἁρχοντες ὑμων και επαρθητε πυλαι αιωνιοι και εισελευσεται ὁ βα σιλευς της δοξης εν δε τῳ τεσσαρακοστῳ ανεβη ὁ θεος εν αλαλαγμῳ κυριος εν φωνῃ σαλπιγγος την μεν καθισιν αναγγελλει και φησιν εν μεν τῳ ἑκατοστῳ εννατῳ ειπεν ὁ κυριος τῳ κυριῳ μου καθου εκ δεξιων μου ἑως αν θω τους εχθρους σου ὑποποδιον των ποδων σου εν δε τῳ εννατῳ και την γενομενην απωλειαν του διαβολου βοᾳ εκαθισας επι θρονου ὁ κρινων δικαιοσυνην επετιμησας εθνεσι και απωλετο ὁ ασεβης και γαρ ὁτι την κρισιν πασαν ελαβε παρα του πατρος ουκ εκρυψεν αλλα και κριτην παντων αυτον ερχο μενον προμηνυει εν μεν οα ὁ θεος το κριμα σου τῳ βασιλει δος και την δικαιοσυνην σου τῳ υἱῳ του βασιλεως κρινειν τον λαον σου εν δικαιο συνῃ και τους πτωχους σου εν κρισει εν δε τῳ μθ φησι προσκαλεσεται τον ουρανον ἁνω και την γην του διακριναι τον λαον αὑτου και αναγγελουσιν οἱ ουρανοι την δικαιοσυνην αυ του ὁτι ὁ θεος κριτης εστι και εν τῳ πα ὁ θεος εστη εν συναγωγῃ θεων εν μεσῳ δε θεους διακρινει και μην και την κλησιν των εθνων εστιν απ αυτης μαθειν επι πολλων μεν μαλιστα δε απο του μς παντα τα εθνη κροτησατε χειρας αλαλαξατε τῳ θεῳ εν φωνῃ αγαλλιασεως εν δε τῳ οα ενωπιον αυτου προπεσουνται αιθιοπες και οἱ εχθροι αυτου χουν λειξουσι βασιλεις θαρσεις και αἱ νησοι δωρα προσοισουσι βασιλεις αραβων και σαβα δωρα προσαξουσι και προσκυνησουσιν αυτῳ παντες οἱ βασιλεις της γης παντα τα εθνη δουλευσουσιν αυτῳ ταυτα μεν εν τοις ψαλμοις ᾳδεται εν δε ἑκαστῃ των ἁλλων βιβλων προαπαγγελλεται
ουκ αγνοων δε παλιν ελεγεν ὁτι και εν ἑκαστῃ βιβλῳ της γραφης τα αυτα περι του σωτηρος εξαι ρετως σημαινεται και εστι τουτο πασαις αυταις απαγγελμα και συμφωνια ἡ αυτη του πνευματος και γαρ ὡσπερ τα των ἁλλων εν ταυτῃ δυνατον εὑ ρειν οὑτως και τα ταυτης εν ταις ἑτεραις πολλακις εὑρισκεται και γαρ μωϋσης ῳδην γραφει και ἡ σαΐας ᾳδει και ὁ αμβακουμ προσευχεται μετ ῳδης παλιν τε εν ἑκαστῃ βιβλῳ εστιν ιδειν και προφητειας και νομοθεσιας και ἱστοριας το γαρ αυτο πνευμα επι παντας εστι και κατα μεν την εις ἑκαστον γενομενην αυτου διαιρεσιν ἑκαστος την δοθεισαν αυτῳ χαριν διακονει και πληροι ειτε προφητεια εστιν ειτε νομοθεσια ειτε της ἱστοριας ἡ μνημη ειτε των ψαλ μων ἡ χαρις επειδη δε το ἓν και το αυτο πνευμα εστιν οὑπερ και πασαι διαιρεσεις εισιν αυτο δε αδι αιρετον εστι κατα φυσιν δια τοι τουτο το ὁλον μεν εστιν ἑκαστῳ κατα δε την διακονιαν αἱ φανερω σεις και αἱ διαιρεσεις του πνευματος ἑκαστοις γινον ται και λοιπον κατα την αποκειμενην χρειαν πολλα κις ἑκαστος ὑποσχουντος του πνευματος διακονει τον λογον ὡστε καθα προειπον νομοθετουντα μωϋσην προφητευειν ποτε και ᾳδειν και προφητευοντας τους προφητας εντελλεσθαι ποτε λουσασθε καθαροι γινεσθε αποπλυνε απο κακιας την καρδιαν σου ἱερουσαλημ και ἱστορειν ποτε τον μεν δανιηλ τα κατα σουσανναν τον δε ἡσαΐαν τα κατα τον ῥαψακην και τον σενναχηρειμ οὑτως γαρ και ἡ των ψαλμων βιβλος εχουσα το ιδιον των ῳδων ὁπερ εν ταις ἁλλαις βιβλοις διεξοδικως ειρηται ταυτα αυτη τῃ κατα πλατος φωνῃ μετα μελους ψαλλει καθως προειρηται νομοθετει γουν ποτε και αυτη παυσαι απο οργης και εγκαταλιπε θυμον και εκκλινον απο κακου και ποιησον αγαθον ζητησον ειρη νην και διωξον αυτην και ἱστορει δε ποτε κατα την ὁδον του ισραηλ και προφητευει περι του σω τηρος ὡσπερ ειρηται προτερον κοινη μεν ουν τοιαυτη του πνευματος χαρις εστω παρα πασι και εν ἑκαστῳ γινομενη εὑρισκεσθω και παρα πασιν ἡ αυτη ὡς εαν ἡ χρεια απαιτῃ και το πνευμα βουληται ου διαφερει γαρ το πλεον και ελαττον εν ταυτῃ τῃ χρειᾳ ὡς ἑκαστος ανενδοτως την ιδιαν αποπληροι και τελειοι διακονιαν ἡ δε γε βιβλος των ψαλμων και οὑτως εχει τινα παλιν χαριν ιδιαν και παρατηρησιν εξαιρετον προς γαρ τοις ἁλλοις εν οἱς προς τας ἁλλας βιβλους εχει την σχεσιν και κοινωνιαν λοιπον και ιδιον εχει τουτο θαυμα ὁτι και τα ἑκαστης ψυχης κινηματα τας τε τουτων μεταβολας και διορθωσεις εχει διαγεγραμμενας και διατετυπωμενας εν ἑαυτῃ ὡστε τινα τον βουλομενον ὡς ἁπειρον εξ αυτης λαμβανειν και κατανοειν οὑτω το τυπουν ἑαυτον εκει γεγραπται εν μεν γαρ ταις ἁλλαις βιβλοις μονον τις ακουει τον νο μον προσταττοντα ἁ (μη) δει ποιειν και μη δει πρατ τειν προφητειας τε κατακουει ὡστε μονον ειδεναι τον ερχομενον σωτηρα και ἱστοριαις δε προσεχει εξ ὡν γινωσκειν δυναται τας των βασιλεων και τας των ἁγιων πραξεις εν δε τῃ βιβλῳ των ψαλμων προς τῳ ταυτα μανθανειν τον ακουοντα ετι και τα κινηματα της ἑαυτου ψυχης εν αυτῃ κατανοει και διδασκεται και λοιπον προς ὁ πασχει και εν ᾡ συν εχεται δυναται παλιν εκ ταυτης εχεσθαι την εικονα των λογων ὡστε μη μονον ακουσαντα παρερχεσθαι αλλα και πως δει λεγοντα και ποιουντα θεραπευειν το παθος διδασκει εισι μεν γαρ και εν ταις ἁλλαις βιβλοις κωλυτικοι λογοι απαγορευοντες τα φαυλα εν ταυτῃ δε και πως απεχεσθαι δει τετυπωται οἱον παραγγελμα εστι το μετανοειν το δε μετανοειν παυεσθαι της ἁμαρτιας εστιν ενταυθα δε και πως μετανοειν και τι δει λεγειν επι τῃ μετανοιᾳ τετυ πωτος και παλιν ειρηκεν ὁ παυλος ἡ θλιψις τῃ ψυχῃ ὑπομονην κατεργαζεται ἡ δε ὑπομονη δοκιμην ἡ δε δοκιμη ελπιδα ἡ δε ελπις ου κατ αισχυνει εν δε τοις ψαλμοις και πως δει φερειν τας θλιψεις και τι θλιβομενον δει λεγειν και τι μετα τας θλιψεις και πως ἑκαστος δοκιμαζεται και τινες οἱ λογοι των ελπιζοντων επι κυριον γεγραπται και κεχαρακται παλιν τε εντολη εστιν εν παντι ευχαριστειν αλλα και τι δει λεγειν ευχαριστουντας διδασκουσιν οἱ ψαλμοι ειτα παρ ἑτερων ακουοντες ὁσοι θελουσιν ευσεβως ζῃν διωχθησονται παρα τουτων διδασκομεθα και πως δει φευγοντας φωνειν και τινας διωκομενους και μετα τον διωγμον ῥυσθεν τας δει λογους αναφερειν τῳ θεῳ ευλογειν παραγ γελλομεθα τον κυριον και εξομολογεισθαι αυτῳ αλλ εν τοις ψαλμοις τυπουμεθα πως τε αινειν δει τον κυριον και τινα ῥηματα λεγοντες εξομολογου μεθα πρεποντως και εφ ἑκαστου δε τις οὑτως αν εὑροι τας θειας ῳδας προς ἡμας και ἡμων κινησεις και καταστασεις κειμενας
και γαρ και τουτο παραδοξον εστι παλιν εν τοις ψαλμοις ὁτι εν μεν ταις ἁλλαις βιβλοις ἁ λεγουσιν οἱ ἁγιοι και περι ὡν αν λεγωσι ταυτα και οἱ αναγινωσκοντες περι ὡν εκεινα γεγραπται απαγ γελλοντες εισιν οἱ τε ακουοντες ἁλλους ἑαυτους εκεινων ἡγουνται περι ὡν ὁ λογος φησι και τας επαγγελλομενας δε πραξεις ἁχρι του θαυμαζειν και ζηλουν αυτας εις το μιμεισθαι γινονται ταυτην δε βιβλον ὁ λαμβανων τας μεν περι του σωτηρος προ φητειας συνηθως εν ταις ἁλλαις γραφαις θαυμαζων και προσκυνων διεξερχεται τους δε ἑτερους ψαλμους ὡς ιδιους οντας λογους αναγινωσκει και ὁ ακουων δε ὡς αυτος λεγων κατανυσσεται και συνδιατιθεται τοις των ῳδων ῥημασιν ὡς ιδιαν οντων αυτου σαφηνειας δε χαριν ουκ οκνητεον κατα τον μακαριον αποστολον επαναλαβοντα το αυτο λεγειν πλειστοι λογοι των πατριαρχων εισι και ιδιοι παρ αυτων ειρημενοι και μωϋσης ελαλει ὁ δε θεος απεκρινατο ἡλιας τε και ἑλισσαιος επι το καρμηλιον ορος καθημενοι επεκαλουντο τον κυριον και αει ελεγον ζῃ κυριος ᾡ παρεστην ενωπιον αυτου σημερον οἱ τε των ἁλλων ἁγιων προφητων λογοι προηγουμενοι μεν εισιν οἱ περι του σωτηρος επειτα δε και πλειστοι γεγονασι τοις τε εθνεσι και τῳ ισραηλ και ὁμως ουδεις ουτε των πατριαρχων λογους ὡς ιδιους ἁν ποτε ειποι ουτε τολμησοι τις μιμησασθαι και ειπειν τα μωϋσεως ιδια ῥηματα ουδε του αβρααμ περι του οικογενους και του ισμαηλ και τα περι του μεγαλου ισαακ καν ἡ αυτη χρεια τινα και αναγκη καταλαβῃ τολμησας ἁν τις ὡς ιδια ειποι αν δε και συμπασχῃ τις τοις πασχουσι και ποθον ποτε λαβῃ του κρειττονος ουποτ αν ειποι ὡς μωϋσης εμφανισον μοι σεαυτον η παλιν ει μεν αφῃς αυτοις την ἁμαρτιαν ἁφες ει δε μη αφῃς εξαλειψον με εκ της βιβλου σου ἡς εγρα ψας αλλ ουδε τας των προφητων τις λαμβανων ὡς ιδια ῥηματα μεμψαιτο τις η επαινεσειε τουτοις τα ὁμοια πραξαντας οἱς εμεμψαντο και επῄνεσαν εκει νοι ουδε το ζῃ κυριος ᾡ παρεστην ενωπιον αυ του σημερον μιμησηται ἁν τις ειπειν ὡς ιδιον λογον και γαρ και ὁ εντυγχανων ταις βιβλοις φανερος εστι μη ὡς ιδιους αλλα των ἁγιων και των δι αυ των δηλουμενων λεγων τους λογους τους δε γε ψαλμους το παραδοξον μετα τας περι του σωτηρος και των εθνων προφητειας ὁ λεγων τα ἁλλα ὡς ιδια ῥη ματα λαλων εστι και ὡς περι αὑτου γραφεντας αυτους ἑκαστος ψαλλει και ουχ ὡς ἑτερου λεγοντος η περι ἑτερου σημαινοντος δεχεται και διεξερχεται αλλ ὡς αυτος περι αυτου λαλων διατιθεται και οἱα εστι τα λεγομενα ταυτα ὡς αυτος πραξας και εξ ἑαυτου λαλων αναφερει τῳ θεῳ ου γαρ ὡς τα των πατριαρχων ῥηματα και μωϋσεως και των ἁλλων προφητων ευλαβηθησεται και ταυτα αλλα και μαλιστα ὡς ιδια και περι ἑαυτου γραφεντα θαρσει λεγων ὁ ψαλλων ταυτα τον γαρ φυλαξαντα την εντολην και παραβαντα ταυτην την τε ἑκατερου πραξιν περιεχουσιν οἱ ψαλμοι αναγκη δε παντα ἁνθρωπον εν τουτοις συνεχεσθαι και η ὡς φυλαξαντα την εντολην η ὡς παραβαντα ταυτην λεγειν τους περι ἑκαστου γεγραμμενους λογους και μοι δοκει τῳ ψαλλοντι γινεσθαι τουτους ὡσπερ εισοπτρον εις το κατανοειν και αυτον εν αυ τοις και τα της ἑαυτου ψυχης κινηματα και οὑτως αισθομενον απαγγελλειν αυτους και γαρ και ὁ ακουων του αναγινωσκοντος ὡς περι αυτου λεγομενην την ῳδην καταδεχεται και η ελεγχομενος ὑπο του συνειδοτος κατανυγεις μετανοησει η περι της εις θεον ελπιδος ακουων και της εις τους πιστευον τας γινομενης αντιληψεως ὡς εις αυτον γενομενης τοιαυτης χαριτος αγαλλιαται και ευχαριστειν ἁρχεται τῳ θεῳ ὁτε γουν τον τριτον ψαλλει τις εις τας ιδιας θλιψεις συνορων ὡς αὑτου ειναι νομιζει τα εν τῳ ψαλμῳ ῥηματα και τοτε τον ια και τον ις ὡς εις την ιδιαν πεποιθησιν και προσευχην εστιν απαγγελλων και τον μεν ν ψαλμον ὡς αυτος εστι τα ιδια της μετανοιας ἑαυτου λεγων ῥηματα τον δε νγ και τον νε και τον νς και τον ρμα ὁτε ψαλλει τις ουχ ὡς ἁλλου διωκομενου αλλ ὡς ων ὁ πασχων συνδιατιθεται και ᾳδει τῳ κυριῳ ὡς ιδιους τους λογους τουτους και ὁλως οὑτως ἑκαστος ψαλμος παρα του πνευματος ειρηται τε και συντε τακται ὡς εν αυτοις καθα προτερον ειρηται τα κινηματα της ψυχης ἡμων κατανοεισθαι και παν τας αυτους ὡς περι ἡμων ειρησθαι και ειναι ἡμων αυτους ὡς ιδιους λογους εις αναμνησιν των εν ἡμιν κινηματων και διορθωσιν της ἡμων πολιτειας ἁ γαρ οἱ ψαλλοντες ειρηκασι ταυτα και ἡμων δυναν ται τυποι και χαρακτηρες ειναι
αὑτη δε παλιν του σωτηρος εστιν ἡ χαρις ἁνθρωπος γαρ δι ἡμας γενομενος το μεν σωμα το ιδιον ὑπερ ἡμων προσηνεγκεν εις θανατον ἱνα παν τας απαλλαξῃ του θανατου την δε ουρανιον και ευαρεστον ἑαυτου πολιτειαν δειξαι θελων ἡμιν εν ἑαυτῳ ταυτην ετυπωσεν ὑπερ του μηκετι τινας ευ χερως απατασθαι παρα του εχθρου εχοντας ενεχυ ρον προς ασφαλειαν την παρ αυτου γενομενην ὑπερ ἡμων κατα του διαβολου νικην δια τουτο γουν ου μονον εδιδαξεν αλλα και πεποιηκεν ἁ εδιδαξεν ἱνα ἑκαστος ακουῃ μεν αυτου λαλουντος ὡς εν εικονι δε βλεπων λαμβανῃ παρ αυτου το παραδειγμα του ποιειν ακουων μαθετε απ εμου ὁτι πραΰς ειμι και ταπεινος τῃ καρδιᾳ τελειοτεραν δε και εις αρετην διδασκαλιαν ουκ ἁν τις εὑροι ἡς ὁ κυριος ετυπωσεν εν ἑαυτῳ ειτε γαρ ανεξικακιαν ειτε φιλ ανθρωπιαν ειτε αγαθοτητα ειτε ανδριαν ειτε ελεημοσυνην ειτε δικαιοσυνην παντα εν αυτῳ τις εὑρησει γενομενα ὡστε μηδεν εις αρετην λειπειν τῳ κατανοουντι τον ανθρωπινον βιον τουτον τουτο γαρ ὁ παυλος ειδως ελεγε μιμηται μου γινεσθε καθως καγω χριστου οἱ μεν παρ ἑλλησι νομοθεται ἁχρι του λεγειν εχουσι την χαριν ὁ δε κυριος ὡς αληθως κυριος ων του παντος και κηδομενος ὡν ειργασατο ου μονον νομοθετει αλλα και τυπον ἑαυ τον δεδωκεν εις το ειδεναι τους βουλομενους την του ποιειν δυναμιν δια τουτο γουν και προ της εις ἡμας αυτου επιδημιας ενηχησε και εν τοις ψαλλουσι τουτο ἱν ὡσπερ εν αυτῳ τον επιγειον και ουρανιον ἁνθρωπον τυπων εδειξεν οὑτω και εκ των ψαλμων τα κινηματα και τας διαθεσεις των ψυχων ὁ βουλομενος καταμαθειν δυνηται εὑρισκων εν αυτοις και την ἑκαστου κινηματος θεραπειαν τε και διορθωσιν ει γαρ δει και πιθανωτερον ειπειν πασα μεν ἡ θεια γραφη διδασκαλος εστιν αρετης και πιστεως αληθους ἡ δε γε βιβλος των ψαλμων εχει και την εικονα πως της διαγωγης των ψυχων ὡς γαρ ὁ εισερχομενος προς βασιλεα τυπουται και τῳ σχηματι και τοις ῥημασιν ἱνα μη παρα ταυτα λεγων ὡς απαιδευτος εκβληθῃ οὑτως ἡ θεια βιβλος τον επ αρετῃ τρεχοντα και βουλομενον κατανοησαι την του σωτηρος εν σωματι πολιτειαν ὑπομιμνησκει πρωτον δια της αναγνωσεως τα κινηματα της ψυ χης και οὑτω λοιπον τυποι και διδασκει τους εντυγ χανοντας τοις τοιουτοις λογοις
εισι μεν ουν ἱνα τουτο πρωτον τις της βιβλου παρατηρησηται
οἱ μεν εν διηγηματι λεγομενοι οἱ δε εν παραινεσει οἱ δε εν προφητειᾳ οἱ δε ὡς εν ευχῃ οἱ δε εν εξ ομολογησει
και εισι μεν οἱ εν διηγηματι ιη μγ μη μθ οβ ος οζ πη ρς ριγ ρκς ρλς
οἱ δε ὡς εν ευχῃ ις ξζ πθ ρα ρλα ρμα
οἱ δε ὡς εν εντυχιᾳ και ευχῃ και δεησει ε ς ζ ια ιβ ιε κδ κζ λ λδ λζ μβ νγ νδ νε νς νη νθ ξ ξγ πβ πε πζ ρλζ ρλθ ρμβ
και ὁ μεν ὡς εν εντυχιᾳ και ευχαριστιᾳ ρλη
οἱ δε ὡς εν εντυχιᾳ μονῃ γ κε ξη ξθ ο ογ οη οθ ρη ρκβ ρκθ ρλ
και οἱ μεν εν εξομολογησει θ οδ ςα ρδ ρε ρς ρζ ρι ριζ ρλε ρλζ
οἱ δε συμπεπλεγμενην εχοντες εξομολογησιν και διηγησιν θ οδ ρε ρς ριζ ρλζ
ὁ δε συμπεπλεγμενην εχων εξομολογησιν και διηγησιν μετα αινεσεως ρι
και ὁ μεν εν παραινεσει εστι λς
οἱ δε εν προφητειᾳ κ κα μδ μς οε
και απαγγελτικος μεν μετα προφητειας ρθ
προτρεπτικοι δε και ὡς παρακελευομενοι εισι κη λβ π ςδ ςε ςς ςζ ρβ ργ ριγ
προτρεπτικος δε μετα ᾳσματος ελεχθη ρμθ
και οἱ μεν διαγραφοντες τον εναρετον βιον εισι ρδ ρια ριη ρκδ ρλβ
οἱ δε αινον απαγγελλοντες οὑτοι εισιν ς ριβ ρις ρλδ ρμδ ρμε ρμς ρμη ρν
και οἱ μεν ευχαριστικοι εισιν η θ ιζ λγ με ξβ ος πδ ριδ ριε ρκ ρκα ρκγ ρκε ρκη ρμγ
οἱ δε μακαρισμον αναφωνουντες εισιν α λα μ ριη ρκζ και ἁλλος επιδεικτικος προθυμιας μετ ῳδης ρζ
και ὁ μεν προτρεπτικος εις ανδριαν εστι π
οἱ δε κατηγορικοι των ασεβων και παρανομων εισι β ιγ λε να νβ
και ὁ μεν επικλησεως εστι δ
οἱ δε επευκτικα απαγγελλουσιν ὡς ιθ και ξγ
και οἱ μεν καυχησεως της εν κυριῳ απαγγελλοντες λογους εισι κβ και κς λη λθ μα ξα οε πγ ςς ςη ρνα
οἱ δε εντρεπτικοι εισι νζ πα
και οἱ μεν ὑμνου ῥηματα λεγουσι μζ ξδ
ὁ δε αλαλαγμου και περι αναστασεως ξε και ἑτερος αλαλαγμου μονον ῥηματα λεγει ςθ
τοιαυτης ουν της διαταξεως ουσης των ψαλμων εστι λοιπον δυνατον τους εντυγχανοντας εὑρειν εν ἑκαστῳ καθα προειπον τα κινηματα και την καταστασιν της ιδιας ψυχης οὑτως τε περι ἑκαστου τον τυπον και την διδασκαλιαν και τινα μεν λεγων αρεσκειν δυναται τῳ κυριῳ δια ποιων δε ῥηματων ἑαυτον διορθουσθαι δυναται και ευχαριστειν τῳ κυριῳ ὑπερ του μη εις ασεβειαν εκπιπτειν τον παρα τοιαυτα λεγοντα ου γαρ μονον περι των εργων αλλα και περι αργου ῥηματος αποδουναι λογον
εχο μεν τῳ κριτῃ
ἁν τε τοινυν μακαρισαι τινα θελησῃς εχεις πως δει και επι τινι και τινα δει λεγειν τον τε α και τον λα και μ και ρια και ριη και ρκζ
ἁν τε μεμψασθαι την ιουδαιων κατα του σωτηρος επιβουλην εχεις την δευτεραν ῳδην
αν δε διωκῃ παρα των ιδιων και πολλους εχῃς τους επανασταντας κατα σου λεγε τον γ ψαλμον
ει δε οὑτως θλιβομενος επεκαλεσω τον κυριον και εισακουσθεις θελεις ευχαριστειν ψαλλε τον τεταρτον και οδ και ριδ
και εαν ετι τους πονηρευομενους βλεπων ενεδρευειν θελοντας ενωτιζεσθαι σου θελῃς την ευχην ορθριζων το πρωϊ ψαλλε τον ε
αισθομενος δε απειλης του κυριου εαν δια τουτο ταραττομενον σεαυτον βλεπῃς δυνασαι λεγειν τον ς και τον λζ
εαν δε και βου λευωνται τινες κατα σου ὡς ὁ αχιτοφελ κατα του δαβιδ και τουτο σοι τις απαγγειλῃ ψαλλε τον ζ και θαρῥει τῳ ῥυομενῳ σε θεῳ
βλεπων δε την πανταχου χαριν του σωτηρος εκτεταμενην και σωθεν το γενος των ανθρωπων εαν προσφωνειν θελῃς τῳ κυριῳ ψαλλε τον η αλλα παλιν ᾳσαι θελεις επιληνιον ευχαριστων τῳ κυριῳ εχεις αυτον παλιν τον η και τον πγ
επι δε τῳ κατηργησθαι τον εχθρον και σεσωσθαι την κτισιν μη καυχωμενος επι σαυτῳ αλλα ειδως τον υἱον του θεου τουτο κατορθωσαντα λεγε τον εις αυτον ειρη μενον θ ψαλμον
και εαν λιαν σε τις ταρασσειν εθελῃ εχε συ την πεποιθησιν εις τον κυριον και ψαλλε τον ι
ὁταν δε την των πολλων ὑπερηφανιαν ιδῃς και πλεοναζουσαν την κακιαν ὡστε μηδεν ὁσιον επ ανθρωποις γενεσθαι καταφυγε συ επι τον κυ ριον και λεγε τον ια
εγχρονιζουσης δε της παρα των εχθρων επιβουλης μη ολιγωρει ὡς επιλησθεις παρα τῳ θεῳ αλλα παρακαλει τον κυριον ᾳδων τον ιβ
επειδαν βλασφημουντων τινων κατα της προνοιας ακουσῃς μη κοινωνει μεν αυτων τῃ ασεβειᾳ εντυγχανων δε τῳ θεῳ λεγε τον ιγ και νβ
και λοιπον εαν θελῃς μαθειν ὁποιος εστι της βασιλειας των ουρανων ὁ πολιτης ψαλλε τον ιδ
προσευχης σοι χρεια δια τους ανθεστηκοτας σοι και περιεχοντας σου την ψυχην ᾳδε τον ις και τον πε και τον πς και τον ρμ
αλλα θελεις μαθειν πως μωϋσης προσηυξατο εχεις τον πθ
αλλ εσωθης απο των εχθρων σου και ερῥυσθης απο των διωκοντων σε ᾳδε και συ τον ις ψαλμον
θαυμαζεις την της κτισεως ταξιν και την εις αυτην της προνοιας χαριν του τε νομου τα ἱερα προσταγματα ψαλλε τον ιη και τον κγ
θλιβομενους δε ὁρων παρακαλει τουτους επευχομενος και λεγων αυτοις τα εν τῳ ιθ ψαλμῳ ῥηματα ὁρᾳς σεαυτον ποιμαινομενον και ευοδουμενον παρα του κυριου χαιρων επι τουτῳ ψαλλε τον κβ
οἱ εχθροι περι σε αλλα συ την ψυχην επαιρων προς θεον λεγε τον κδ
και οψει τουτους ἁμαρτανοντας διακενης επιμενουσιν οἱ εχθροι ουδεν ἑτερον η τας χειρας εχοντες αἱματων πληρεις και ζητουντες ἑλκυσαι σε και απολεσαι μη δῳς ανθρωπῳ το κριμα (ὑποπτα γαρ παντα τα ανθρωπινα) αλλα τον θεον αξιων κριτην γενεσθαι (μονος γαρ αυτος δικαιος) λεγε τα εν τῳ κε και τον λδ και τον μβ
εαν δε και τραχυτερον επιθωνται και πληθος ὡς παρεμβολαι γενωνται οἱ εχθροι καταφρονουν τες ὡς μηπω σου χρισθεντος και δια τουτο πολε μειν εθελοντες μη πτηξῃς αλλ ᾳδε τον κς ψαλμον
επειδη δε ασθενης εστιν ἡ φυσις των ανθρωπων εαν παλιν αναισχυντωσιν οἱ επιβουλευοντες ἱνα μη προς εκεινους εχῃς την σχολην κραζε προς τον θεον λεγων τα εν τῳ κζ
και εαν θελῃς ευχαριστων μαθειν πως δει προσφερειν τῳ κυριῳ νοητως νοων ψαλλε τον κη
και λοιπον εγκαινιζων τον οικον σου την τε ψυχην την τον κυριον ὑποδεχομενην και τον σωματικον οικον εν ᾡ σωματικως κατοικεις ευχαριστει και λεγε τον τε κθ και τον εν τοις αναβαθμοις ρκς
ὁταν δε σαυτον δια την αληθειαν μισουμενον και διωκομενον παρα παντων των τε φιλων και συγ γενων βλεπῃς μη τουτοις μηδε σαυτῳ κατανοων ολιγωρησῃς μηδ αν τους γνωριμους ιδῃς αποστρεφο μενους σε πτηξῃς αλλ εκστας απο τουτων και σκο πων τα μελλοντα ψαλλε τον λ
τους δε βαπτιζομενους και λυτρουμενους απο της φθαρτης γενεσεως βλεπων και θαυμαζων την του θεου φιλανθρωπιαν ᾳδε εις εκεινους τον λα
και ὁταν μεν ψαλλειν μετα πολλων εθελῃς τους δικαιους ἁνδρας και τους ορθους τῳ βιῳ συναγαγων λεγε και συ τον λβ
εμπεσων δε εις τους εχθρους και σοφως αυτους διαφυγων και εκκλινας απο της επιβουλης αυτων ει θελεις ευχαριστησαι συγκαλεσας τους πραεις ἁνδρας επ αυτων ψαλλε τον λγ
και εαν ιδῃς των παρανομουντων την επι το κακον φιλονεικιαν μη νομιζε εν αυτοις κατα φυσιν την κακιαν ειναι οἱα λεγουσιν οἱ αἱρετικοι αλλα λεγε τον λε και οψει ὁτι αυτοι του ἁμαρτανειν εισιν αιτιοι
εαν δε πολλα πραττοντας ἁνομα τους πονηρους βλεπῃς και επαιρομενους αυτους κατα των μικρων και θελῃς παραινειν τισι μη προσεχειν τουτοις μηδε παραζηλουν αυτους δια το ταχεως αυτους αποσβεννυσθαι λεγε και σαυτῳ και τοις ἑτεροις τον λς
αλλα δη και συ προθεμενος προσεχειν σαυτῳ εαν βλεπῃς επιτιθεμενον τον εχθρον (τοτε γαρ μαλλον επεγειρεται κατα των τοιουτων) και θελῃς επ αλειφειν σαυτον κατ αυτου ᾳδε τον λη ψαλμον
και εαν των εχθρων επιτιθεμενων ὑπομενῃς τας θλιψεις και θελῃς μαθειν την εκ της ὑπομονης ωφελειαν ψαλλε τον λθ ψαλμον
βλεπων δε πολλους πενητας και πτωχους και θελεις ελεεισθαι αυτους δυνασαι τους μεν ηδη ελεησαντας αποδεχεσθαι τους δε ἁλλους εις το ποιειν προτρεπεσθαι εν τῳ λεγειν τον μ
ειτα εαν πανυ τον ποθον εχων εις τον θεον ακουσῃς των εχθρων ονειδιζοντων μη ταρασσου αλλα συνιεις τον εκ του τοιουτου ποθου αθανατον καρπον παρακαλει σαυτου την ψυχην τῃ εις θεον ελπιδι και ταυτῃ επι κουφιζων και καταπραΰνων τας εν τῳ βιῳ λυπας αυτης λεγε τον μα ψαλμον
συνεχως δε αναμιμνη σκεσθαι θελων τας ευεργεσιας του θεου τας γενομενας εις τους πατερας και περι της εξοδου της αιγυπτου και της εν τῃ ερημῳ διαγωγης πως τε ὁ μεν θεος αγαθος οἱ δε ἁνθρωποι αχαριστοι εχεις τον μγ και τον οζ και πη και τον ρδ και τον ρε και ρς και ριγ
καταφυγων δε προς τον θεον και δια σωθεις απο των περι σε γενομενων θλιψεων εαν θελῃς ευχαριστησαι τῳ θεῳ και διηγησασθαι την εις σε γενομενην φιλανθρωπιαν εχεις τον με
αλλ ἡμαρτες και εντραπεις μεταγινωσκεις και ελεηθηναι αξιοις εχεις τους της εξομολογησεως και μετανοιας λογους εν τῳ ν
ει δε και διεβληθης πονηρῳ βασιλει και ὁρᾳς τον διαβολον κατακαυχω μενον αναχωρει και λεγε και συ τα εν τῳ να
και ὁτε μεν διωκῃ και διαβαλλουσι τινες παραδουναι σε θελοντες ὡς οἱ ζιφαιοι και οἱ αλλοφυλοι τον δαβιδ μη ακηδιασῃς αλλα θαρῥων τῳ κυριῳ και ὑμνων αυτον λεγε τα εν τῳ νγ και νε
εαν δε και συν δραμῃ ὁ διωκων και μη γινωσκων εισελθῃ εις το σπη λαιον εν ᾡ και συ κρυπτῃ μηδ οὑτως πτηξῃς εχεις γαρ τους εν τοιαυτῃ αναγκῃ χρησμους εις παρακλησιν και στηλογραφιας λογους τους εν τῳ νς και τους εν τῳ ρμα
εαν δε και φυλαχθηναι την οικιαν κελευσῃ ὁ επιβουλευων και διαφυγῃς ανατιθει τῳ κυριῳ την χαριν ὡς εν στηλαις γραφων αυτην εν τῃ ψυχῃ μνημοσυνον ουσαν του μη διεφθαρθαι σε και λεγε τα εν τῳ νη ψαλμῳ
εαν δε και ονειδιζωσι θλιβοντες οἱ εχθροι και φλυαρουντες διαβαλλωσιν οἱ δοκουντες ειναι φιλοι και λυπηθῃς εν τῃ αδολεσχιᾳ σου προς ολιγον αλλα δυνασαι παρακαλεισθαι ὑμνων και συ τον θεον και λεγων τα εν τῳ νδ ῥηματα
και προς μεν ὑποκρινομενους και εν προσωπῳ καυχωμενους λεγε προς εντροπην εκεινων τον νζ ψαλμον
προς δε τους ὁρμωντας αγριως κατα σου και θελοντας λαβειν σου την ψυχην αντιθες συ την προς τον θεον σου ὑποταγην και θαρῥει ὁσῳ γαρ εκεινοι μαινονται τοσουτῳ μαλλον ὑποτασσου συ τῳ κυριῳ και λεγε τα εν τῳ ξα
και εαν μεν διωκομενος εις ερημιαν απελθῃς μη φοβηθῃς ὡς μονος ων εκει εχων δε τον θεον εκει και προς αυτον ορθρι ζων ψαλλε τον ξβ
εκφοβουντων δε των εχθρων και μη παυομενων του ενεδρευειν αλλα και εξερευνων των παν κατα σου καν πληθος ωσι μη ὑπενδῳς βελη γαρ νηπιων εσονται τουτων αἱ πληγαι ψαλλον τος σου τον ξγ και τον ξδ και ξθ και ο
και ὁταν μεν ὑμνησαι βουλῃ τον κυριον ᾳδε τα εν τῳ ξδ
εαν δε κατηχησαι θελῃς τινας περι αναστασεως ᾳδε τα εν τῳ ξε
οικτιρμους δε αιτων παρα του θεου ὑμνει αυτον ψαλλων τον ξς
ὁτε δε βλεπεις τους μεν ασεβεις εν ειρηνῃ ευθηνουμενους και καταθυμιως ζωντας τους δε δικαιους θλιβομε νους ἱνα μη σκανδαλισθῃς και παρασαλευθῃς λεγε και συ τα εν τῳ οβ ψαλμῳ
και ὁταν μεν οργισθῃ ὁ θεος επι τον λαον εχεις εις παρακλησιν περι τουτου λογους συνετους τους εν τῳ ογ
ὁτε δε χρεια σοι εξομολογησεως εστι ψαλλε τον θ οδ και ςα και ρδ και ρε και ρς και ρζ και ρι και ριζ και ρλε και ρλζ
και δυσωπησαι μεν θελων τα των ἑλληνων και τα των αἱρετικων ὁτι μη παρ αυτοις ενι θεογνωσια αλλ εν μονῃ τῃ καθολικῃ εκκλησιᾳ δυνασαι νοων ᾳδειν και λεγειν τα εν τῳ οε
των δε εχθρων προκαταλαβοντων τας διεκφυγας και πανυ θλιβομενος καν ταραχθῃς μη απελπισῃς αλλα ευχου και εαν κραζων εισακουσθῃς ευχαριστει τῳ θεῳ λεγων τα εν τῳ ος
εαν δε επιμενοντες οἱ εχθροι επεισελθωσι και μιανωσι τον οικον του θεου τους τε ἁγιους αποκτεινωσι και τα σωματα αυτων ῥιψωσι τοις πετεινοις του ουρανου ἱνα μη συνελκυ σθεις καταπτηξῃς αυτων την ωμοτητα συμπασχε μεν τοις πασχουσιν εντυγχανε δε τῳ θεῳ λεγων τον οη ψαλμον
εν ἑορτῃ δε θελων ᾳσαι τῳ κυριῳ συγκαλεσας τους του θεου δουλους ψαλλε τα εν τῳ π και ςδ
των δε εχθρων παλιν επισυναχθεντων παντων πανταχοθεν και απειλουντων κατα του οικου του θεου συνθηκας τε ποιουντων κατα της ευσεβειας ἱνα μη αθυμησῃς δια το πληθος και την δυναστειαν αὑτων εχεις ὡσπερ ἁγκυραν ελπιδος τα εν τῳ πβ ῥηματα
και εαν βλεπων τον οικον του θεου και τα αιωνια αυτου σκηνωματα τον ποθον εχῃς εις αυτα ὡς ειχεν ὁ αποστολος λεγε και συ τον πγ ψαλμον
παυσαμενης δε ποτε της οργης και της αιχμαλωσιας λυθεισης εαν θελῃς ευχαριστησαι εχεις εις το λεγειν τα εν τῳ πδ και ρκε
και την μεν διαφοραν της καθολικης εκκλησιας προς τα σχισματα εαν θελῃς γινωσκειν και εντρεπειν εκεινους δυνασαι λεγειν τα εν τῳ πς
γεγραμμενα παραθαρσυναι θελων σεαυτον και τους ἑτερους εις θεοσεβειαν και ὡς εις τον θεον ελπις ουτε καταισχυνει αλλα και ἁφοβον την ψυχην κατασκευαζει αινει τον θεον λεγων τα εν τῳ ς
ψαλαι θελεις τῳ σαββατῳ εχεις τον ςα ευχαριστησαι θελεις τῃ κυριακῃ εχεις τον κγ
ασαι θελεις δευτερᾳ σαββατων λεγε τα εν τῳ μζ αινεσαι βουλει τῃ παρασκευῃ εχεις τον αινον εν τῳ ςβ
τοτε γαρ γενομενου του σταυρου ὁ οικος του θεου ῳκοδομηθη καιτοι των εχθρων επιχειρη σαντων κωλυσαι και δια τουτο επινικιον ᾳδειν τῳ θεῳ πρεπει τοτε τα ειρημενα εν τῳ ςβ
εαν δε και αιχμαλωσιας γενομενης καθαιρεθῃ ὁ οικος και παλιν οικοδομηθῃ ᾳδε τα εν τῳ ςε
της δε γης καταστασιν λαβουσης απο των πολεμουντων και λοιπον ηρεμουσης και βασιλευσαντος του κυριου εαν θελῃς ᾳσαι περι τουτου εχεις τον ςς
θελεις τῃ τετραδι του σαββατου ψαλλειν εχεις τον ςγ
τοτε γαρ παραδοθεις ὁ κυριος εκδικειν ηρξατο την κατα του θανατου δικην και θριαμβευειν αυτον παρῥησιᾳ ὁταν ουν αναγινωσκων το ευαγγελιον ιδῃς τῃ τετραδι του σαββατου συμβουλιον λαβοντας τους ιουδαιους κατα του κυριου ὁρων αυτον τοτε παρ ῥησιαζομενον εν τῃ κατα του διαβολου ὑπερ ὑμων εκδικιᾳ ψαλλε τα εν αυτῳ τῳ ςγ
παλιν βλεπων την εις παντα προνοιαν του κυριου και την κυριοτητα αυτου και θελων κατηχησαι τινας εις την αυ του πιστιν και ὑπακοην πειθων αυτους πρωτον εξ ομολογεισθαι ψαλλε τον ςθ
και εαν μαθων αυτου την κριτικην δυναμιν και ὁτι ελεῳ την κρισιν κερασας κρινει ὁ κυριος θελησῃς αυτῳ προσελθειν εχεις εις τουτο λογους τους εν τῳ ρ
ασθενους δε ἡμων της φυσεως ουσης εαν δια τας συνοχας του βιου ὡς πτωχος γενομενος ακη διασῃς ποτε και θελῃς παρακληθηναι εχεις τον ρα ψαλμον
και επειδη πρεπει δια παντων και εν πασιν ευχαριστειν ἡμας τῳ θεῳ ὁτε θελεις ευλογειν αυτον εχεις εις τουτο προτρεπεσθαι σαυτου την ψυχην και λεγειν τον ρβ και ργ
αινειν θελεις τον θεον και ειδεναι πως και επι τινι δει αινειν και τινας πρεπει λεγειν τον αινον εχεις τον ρδ και τον ρς και ρλδ και ρμε και τον ρμς και τον ρμζ και τον ρμη και τον ρν
εχεις πιστιν ὡς ειπεν ὁ κυριος και πιστευεις οἱς ευχομενος λαλεις λεγε τον ριε
αλλα αναβαινοντα σαυτον αισθῃ ταις πραξεσιν ὡστε λεγειν τα μεν οπισω επιλανθανομαι τοις δε εμπροσθεν επεκτεινομαι εχεις καθ ἑκαστην προκοπην εις το λεγειν τας ιε
των αναβαθμων ῳδας ηχμαλωτευθης ὑπο αλλοτριων λογισμων και ῃσθου σεαυτον απαγομενον και μετεγνως παυσαι του λοιπου και μεινας εφ οἱς ἁμαρτανοντα σεαυτον κατ ελαβες καθου και κλαυσον και συ ὡς πεποιηκεν ὁ τοτε λαος λεγων τα εν τῳ ρλς
τους δε πειρασμους ἡγουμενος ειναι σου δοκιμην μετα τους πειρασμους εαν ευχαριστησαι θελησῃς εχεις τον ρλη ψαλμον συνεχῃ
παλιν απο εχθρων και ῥυσθηναι θελεις λεγε τα εν τῳ ρλθ
δεηθηναι δε και προσευξασθαι θελεις ψαλλε τον ε και ρμβ
εχθρος τυραννος επανεστη τῳ λαῳ και σοι ὡσπερ γολιαθ τῳ δαβιδ μη πτηξῃς αλλα πιστευε και συ ὡς ὁ δαβιδ και λεγε τα εν τῳ ρμγ
ειτα θαυμαζων τας εις παντας του θεου ευεργεσιας και μνημονευων της τε εις σε και εις παντας γενομενης αγαθοτητος αυτου εαν θελῃς δια ταυτα ευλογειν τον θεον λεγε τα του δαβιδ ῥηματα ἁπερ και αυτος ειπεν εν τῳ ρμδ ψαλμῳ
ασαι θελεις τῳ κυριῳ εχεις εις το λεγειν τον ςβ και ςζ
εαν μικρος ων προκριθῃς εις αρχην τινα των αδελφων σου μη επαιρου κατ αυτων αλλα τῳ εκλεξαμενῳ κυριῳ διδους δοξαν ψαλλε και συ τον ρνα ιδιον οντα του δαβιδ
αλλα θελεις ψαλλειν επακοην εχοντας το αλληλουϊα εχεις τον ρδ ρε ρς ρια ριβ ριγ ριδ ριε ρις ριζ ριη ρλδ ρλε ρμε ρμς ρμζ ρμη ρμθ ρν
ὁτε δε θελῃς κατ ιδιαν τα περι του σωτηρος ψαλλειν
εν ἑκαστῳ μεν σχεδον εὑρισκεις ψαλμῳ τα τοιαυτα εχεις δε μαλιστα τον μεν μδ και τον ρθ δη λουντας την εκ του πατρος αυτου γνησιαν γεννησιν και την ενσαρκον αυτου παρουσιαν τον δε κα και ξη προλεγοντας περι του θειου σταυρου και ὁσην δι ἡμας επιβουλην ανεδεξατο και ποσα πεπονθε
και τον μεν β και ρη σημαινοντας την τε των ιουδαιων επιβουλην και πονηριαν και την ιουδα του ισκαριωτου προδοσιαν τον τε κ και μθ και οα (και) δηλουντας την τε βασιλειαν αυτου και κριτι κην δυναμιν και την εις ἡμας αυτου παλιν ενσαρκον παρουσιαν και την κλησιν των εθνων
και ὁ μεν ιε δεικνυσιν αυτου την εκ νεκρων αναστασιν ὁ δε κγ και μς απαγγελλουσι την εις ουρανους ἁνοδον αυτου τον δε ςβ και ςε και ςζ και ςη αναγινωσκων θεωρησαι δυνησῃ τας εις ἡμας του σωτηρος δια των παθηματων αυτου γενομενας ευεργεσιας
τοιουτος μεν ουν εστι και ὁ χαρακτηρ εις ωφε λειαν τοις ανθρωποις εκ της βιβλου των ψαλμων εχουσης αυτης ιδιους ψαλμους και εν τοις λοιποις δε περι της εν σωματι παρουσιας του κυριου ἡμων και σωτηρος ιησου χριστου πυκνοτερας τας προφητειας καθα προειπον δια τι δε μετα μελους και ῳδης ψαλλονται οἱ τοιουτοι λογοι αναγκαιον μηδε τουτο παρ ελθειν τινες μεν γαρ των παρ ἡμιν ακεραιων και τοι πιστευοντων ειναι θεοπνευστα τα ῥηματα ὁμως νομιζουσι δια το ευφωνον και τερψεως ἑνεκεν της ακοης μελῳδεισθαι τους ψαλμους ουκ εστι δε οὑτως ου γαρ το ἡδυ και πιθανον εζητησεν ἡ γραφη αλλα και τουτο ωφελειας ἑνεκεν της ψυχης τετυπωται δια παντα μεν μαλιστα δε δια δυο ταυτα πρωτον μεν ὁτι επρεπε την θειαν γραφην μη μονον τῃ συνεχειᾳ αλλα και τῃ κατα πλατος φωνῃ τον θεον ὑμνειν κατα συνεχειαν μεν ουν ειρηται οἱα εστι τα του νομου και των προφητων και τα ἱστορουμενα παντα μετα της καινης διαθηκης κατα πλατος δε λεγε ται οἱα εστι τα των ψαλμων και ῳδων και ᾀσματων ῥηματα και οὑτως γαρ σωθησεται το εξ ὁλης ισχυος και δυναμεως αγαπᾳν τον θεον τους ανθρωπους δευτερον δε ὁτι ὡσπερ ἁρμονια τους αυλους συντι θεισα μιαν την συμφωνιαν αποτελει οὑτως επειδη και εν τῃ ψυχῃ διαφορα κινηματα φαινεται και εστιν εν αυτῃ το λογιζεσθαι και το επιθυμειν και το θυμοειδες εκ δε της τουτων κινησεως και ἡ των μελων γινεται του σωματος ενεργεια βουλεται ὁ λογος μη ασυμφωνον ειναι τον ἁνθρωπον ἑαυτῳ μηδε διιστα σθαι προς ἑαυτον ὡστε λογιζεσθαι μεν τα βελτιστα πραττειν δε τῳ θυμῳ τα φαυλα ὡς ὁ πιλατος λεγων μεν ουδεμιαν αιτιαν εὑρισκω εις αυτον συντρεχων δε τῃ γνωμῃ των ιουδαιων η επιθυμειν μεν τα φαυλα μη δυνασθαι δε πραττειν ὡς οἱ κατα σουσαννης πρεσβυτεροι η παλιν μη μοιχευειν μεν κλεπτειν δε η μη κλεπτειν μεν φονευειν δε η μη φονευειν μεν βλασφημειν δε ἱν ουν μη τοιαυτη τις εν ἡμιν ταραχη γινηται θελει την ψυχην ὁ λογος εχουσαν χριστου νουν ὡς ειπεν ὁ αποστολος τουτῳ καθηγεμονι χρησασθαι και εν τουτῳ των μεν εν αυτῃ παθητικων κρατειν των δε του σωματος μελων ἁρχειν εις το ὑπακουειν τῳ λογῳ ἱνα ὡς εν ἁρμονιᾳ το πληκτρον οὑτως αυτος ὁ ἁνθρωπος ψαλτηριον γενομενος και τῳ πνευματι προσεχων ὁλοκληρως και πασι τοις μελεσι και τοις κινημασιν ὑπακουῃ και δουλευῃ τῳ βουληματι του θεου της δε τοιαυτης των λογισμων αταραξιας και ακυμονος καταστασεως εικων και τυπος εστιν ἡ των ψαλμων εμμελης αναγνωσις ὡσπερ γαρ τα της ψυχης νοηματα γνωριζομεν και σημαινο μεν δι ὡν προφερομεν λογων οὑτως της πνευμα τικης εν ψυχῃ ἁρμονιας την εκ των λογων μελῳδιαν συμβολον ειναι θελων ὁ κυριος τετυπωκεν εμμελως τας ῳδας ψαλλεσθαι και τους ψαλμους μετ ῳδης αναγινωσκεσθαι
και τουτ εστιν ἡ επιθυμια της ψυχης το καλως αυτην διακεισθαι ὡς γεγραπται ευθυμει τις εν ὑμιν ψαλλετω οὑτως το μεν εν αυτῃ ταραχωδες και τραχυ και ἁτακτον εξ ομαλιζεται το δε λυπουν θεραπευεται ψαλλοντων ἡμων ἱνα τι περιλυπος ει ἡ ψυχη μου και ἱνα τι συνταρασσεις με και το μεν εσφαλμενον επι γνωσεται λεγουσα εμου δε παρα μικρον εσαλευθησαν οἱ ποδες το δε φοβηθεν επιρῥωσει τῃ ελπιδι εν τῳ λεγειν κυριος εμοι βοηθος και ου φοβηθη σομαι τι ποιησει μοι ἁνθρωπος οἱ μεν ουν μη τουτον τον τροπον αναγινω σκοντες τας θειας ῳδας ου συνετως ψαλλουσιν αλλ ἑαυτους μεν τερπουσιν εχουσι δε μεμψιν ὁτι ουχ ὡραιος αινος εν στοματι ἁμαρτωλου οἱ δε κατα τον προειρημενον τροπον ψαλλοντες ὡστε την μελῳδιαν των ῥηματων εκ του ῥυθμου της ψυχης και της προς το πνευμα συμφωνιας προσφερεσθαι οἱ τοιουτοι ψαλλουσι μεν τῃ γλωσσῃ ψαλλοντες δε και τῳ νοϊ ου μονον ἑαυτους αλλα και τους θελοντας ακουειν αυτων μεγαλως ωφελουσιν ὁ γουν μακαριος δαβιδ οὑτως καταψαλλων του σαουλ αυτος ευηρεστει τῳ θεῳ και τον ταραχον και το μανικον παθος του σαουλ απηλαυνε και γαληνιᾳν την ψυχην αυτου παρεσκευαζεν οὑτως οἱ ἱερεις ψαλλοντες εις ατα ραξιαν τας ψυχας των λαων και εις ὁμονοιαν αυτας των εν ουρανοις χορευοντων προσεκαλουντο το ἁρα μετα μελους λεγεσθαι τους ψαλμους ουκ εστιν ευ φωνιας σπουδη αλλα τεκμηριον της ἁρμονιας των εν τῃ ψυχῃ λογισμων και ἡ εμμελης δε αναγνωσις συμβολον εστι της ευρυθμου και αχειμαστου κατα στασεως της διανοιας και γαρ το αινειν τον θεον εν κυμβαλοις ευηχοις και κιθαρᾳ και δεκαχορδῳ ψαλ τηριῳ συμβολον παλιν ην και σημαντικον του συγκει σθαι μεν νομιμως τα μελη του σωματος ὡς χορδας τους δε λογισμους της ψυχης ὡς κυμβαλα γινεσθαι και λοιπον τῃ ηχῃ και τῳ νευματι του πνευματος ταυτα παντα κινεισθαι και ζῃν ὡστε κατα το γε γραμμενον τῳ πνευματι τον ἁνθρωπον ζῃν μεν και τας πραξεις του σωματος θανατουν οὑτως γαρ και καλως ψαλλων ῥυθμιζει την ψυχην αυτου και ὡσπερ εξ ανισοτητος εις ισοτητα ἁγει ὡστε εν τῳ κατα φυσιν αυτην ἑστηκυιαν μη πτοεισθαι ὑπο τινος αλλα και μαλλον ευφαντασιον γινεσθαι και πλεον αυτην λαμβανειν ποθον των μελλοντων αγα θων τῃ γαρ των ῥηματων μελῳδιᾳ συνδιατιθεμενη επιλανθανεται των παθων και χαιρουσα βλεπει προς τον νουν τον εν χριστῳ λογιζομενη τα βελτιστα
δει τοινυν ω τεκνον των εντυγχανοντων ἑκαστον ταυτῃ τῃ βιβλῳ εντυγχανειν μεν ἁπασι γνησιως τοις εν αυτῃ θεοπνευστοις ουσι λαμβανειν δε λοιπον απ αυτων ὡς εκ παραδεισου καρπων ωφελειας προς ὁ την χρειαν ἑαυτον εχοντα συνορᾳ ἡγουμαι γαρ εν τουτοις τοις λογοις της βιβλου τον παντα βιον των ανθρωπων τας τε της ψυχης δια θεσεις και τα των λογισμων κινηματα μεμετρησθαι και περιεχεσθαι και μηδεν πλεον τουτων εν ανθρωποις εὑρισκεσθαι ειτε γαρ μετανοιας η εξομολογησεως χρεια η θλιψις και πειρασμος κατελαβεν η εδιωχθη τις και η επιβουλευομενος ερῥυσθη ει δε και περιλυπος τις γεγονεν και ταραττεται και πασχει τι τοιουτον οἱον εν τοις εμπροσθεν ειρηται η και συνορᾳ ἑαυτον μεν προκοπτοντα τον δε εχθρον καταργουμενον η και αινεσαι και ευχαριστησαι και ευλογησαι βουλεται τον κυριον εχει την διδασκαλιαν τουτων εν τοις θειοις ψαλμοις εκλεγεσθω γαρ τα εν αυτοις περι ἑκαστου τουτων ειρημενα και οὑ τως ὡς περι ἑαυτου γεγραμμενα λεγων και συνδια τιθεμενος τοις γεγραμμενοις αναφερει τῳ κυριῳ μη περιβαλλετω μεντοι τις αυτα τοις εξωθεν πιθανοις ῥημασι μηδε πειραζετω τας λεξεις μετα ποιειν η ὁλως εναλλασσειν αλλ οὑτως ατεχνως τα γεγραμμενα λεγετω και ψαλλετω ὡσπερ ειρηται ὑπερ του και τους διακονησαντας ανθρωπους αυτα επιγινωσκοντας το ἑαυτων συνευχεσθαι ἡμιν μαλλον δε ἱνα και το πνευμα το λαλησαν εν τοις ἁγιοις θεω ρουν τους παρ αυτου λογους ενηχηθεντας εκεινοις συναντιλαμβανηται ἡμιν ὁσῳ γαρ των ἁγιων ὁ βιος βελτιων των ἁλλων εστι τοσουτῳ και τα παρ αυτων ῥηματα των παρ ἡμων συντιθεμενων βελτιονα και ισχυροτερα ἁν τις ειποι δικαιως εν τουτοις γαρ ευηρεστησαν τῳ θεῳ και ταυτα λεγοντες ὡς ειπεν ὁ αποστολος κατηγωνισαντο βασιλειας ειργασαντο δικαιοσυνην επετυχον επαγγελιων εφραξαν στοματα λεοντων εσβεσαν δυναμιν πυρος εφυγον στοματα μαχαιρας ενεδυναμωθησαν απο ασθενειας εγενηθησαν ισχυροι εν πολεμῳ παρεμβολας εκλιναν αλλοτριων ελαβον γυναικες εξ αναστασεως τους νεκρους αυτων
ουκ ουν και νυν ταυτα λεγων ἑκαστος εστω θαρῥων ὁτι δι αυτων ταχεως ὁ θεος επακουσεται τοις δεομενοις ειτε γαρ θλιβεται λεγων ταυτα μεγαλην οψεται την εν αυτοις παρακλησιν ειτε πειραζεται και διωκεται ψαλλων οὑτως δοκιμωτερος αναφανησεται και σκεπασθησεται παρα του κυριου του και τον ειποντα ταυτα σκεπασαντος εν τουτοις τον μεν διαβολον ανατρεψει τους δε δαιμονας αυτου σοβησει ταυτα λεγων ει μεν ἡμαρτεν ἑαυτον εντρεψει και παυσεται ει δε μη ἡμαρτεν οψεται ἑαυτον χαιροντα ὁτι τοις μεν εμπροσθεν επεκτεινεται και αγωνιζομενος μεν ισχυσει ψαλλων οὑτως ου σαλευθησεται δε εις τον αιωνα απο της αληθειας αλλα και τους απατωντας και πλανᾳν επιχειρουντας ελεγξει και τουτου ουκ ἁνθρωπος εγγυητης αλλ αυτη ἡ θεια γινεται γραφη ὁ γαρ θεος ενετειλατο τῳ μωϋσῃ γραψαι την μεγαλην ωδην και διδαξαι τον λαον τον τε καθισταμενον ἁρχοντα κελευει γραψαι το δευτερονομιον εχειν τε τουτο μετα χειρας και μελετᾳν αει τα εν αυτῳ ῥηματα ὡς αρκουντων των εν αυτοις λογων προς τε ὑπομνησιν αρετης και βοηθειαν φερειν τοις γνησιως αυτους μελετωσιν αμελει ὁπηνικα εις την γην εισηλθεν ὁ του ναυη βλεπων τας των εχθρων διαταξεις και τους βασιλεις των αμορῥαιων παντας συνελθοντας εις πολεμον αυτος ανθ ὁπλων και ξιφων το δευτερονομιον αναγνους εις τα ωτα παντων τα τε ῥηματα του νομου ὑπομνησας και τουτοις τον λαον καθοπλισας περιγεγονε των πολεμιων ὁ δε βασιλευς ιωσιας εὑρεθεντος του βιβλιου και αναγνωσθεντος εις τας παντων ακοας ουκ ετι τους εχθρους εφοβειτο και ει ποτε δε πολεμος ην τῳ λαῳ ἡ κιβωτος εχουσα τα πυξια του νομου προωδευε παντων και ηρκειτο τουτοις αντι πασης παραταξεως εις βοηθειαν ει μη τις ην παρα τοις βασταζουσι και εν τοις λαοις προκρατησασα ἁμαρτια και ὑποκρισις πιστεως γαρ και γνησιας διαθεσεως χρεια ἱνα ὁ νομος εις τα κατ ευχην συνεργαζηται
εγω γουν ελεγεν ὁ γερων ηκουσα και παρα φρονιμων ανδρων ὡς ἁρα το παλαιον εν τῳ ισραηλ μονον αναγινωσκοντες τας γραφας εδιωκον δαιμονας και ηλεξουν τας παρ αυτων τοις ανθρωποις γινομενας επιβουλας ὁθεν και καταγνωσεως πασης αξιους ειναι ελεγε τους ταυτα μεν αφιεντας συντιθεντας δε ἑαυτοις εξωθεν πιθανα ῥηματα και εν τουτοις εξορκιστας ἑαυτους ονομαζοντας μαλλον γαρ παιζουσι και παρεχουσιν ἑαυτους εκεινοις εις το χλευαζεσθαι οἱα πεπονθασιν ιουδαιοι οἱ σκευα υἱοι επιχειρησαντες και αυτοι τον τροπον τουτον εξορκιζειν ταυτα μεν γαρ ακουοντες παρα των τοιουτων οἱ δαιμονες παιζουσι τα δε των ἁγιων ῥηματα φοβουνται η και φερειν αυτα ου δυνανται εστι γαρ εν τοις των γραφων ῥημασιν ὁ κυριος ὁν μη δυναμενοι φερειν εκραζον δεομαι σου μη με προ καιρου βασανισῃς εκαιοντο γαρ και μονον βλεποντες παροντα τον κυριον οὑτως και ὁ παυλος παρηγγειλε τοις ακαθαρτοις πνευμασιν οὑτως και τοις μαθηταις ὑπετασσετο τα δαιμονια και επι ἑλισσαιου δε του προφητου εγενετο χειρ κυριου και προεφητευσε περι των ὑδατων τοις τρισι βασιλευσιν ὁτε εψαλλε κατ εντολην αυτου ὁ ψαλλων οὑτως και νυν ει τις κηδεται των πασχοντων ταυτα λεγετω και μαλλον τον τε πασχοντα ωφελει και ἑαυτου την πιστιν αληθη και βεβαιαν επιδειξεται ὡστε και ταυτην ὁρωντα τον θεον τελειαν την θεραπειαν παρασχειν τοις δεομενοις τουτο γαρ και ὁ ἁγιος γινωσκων ελεγεν εν τῳ ριη ψαλμῳ εν τοις δικαιωμασι σου μελετησω ουκ επιλησομαι των λογων σου και παλιν ψαλτα ησαν μοι τα δικαιωματα σου εν τοπῳ παροικιας μου εν τουτοις γαρ και σωτηριαν εκερδαινον λεγοντες ει μη ὁτι ὁ νομος σου μελετη μου εστι τοτε αν απωλομην εν τῃ ταπεινωσει μου ὁθεν και ὁ παυλος εν τουτοις ησφαλιζετο τον ἑαυτου μαθητην λεγων ταυτα μελετα εν τουτοις ισθι ἱνα σου ἡ προκοπη φανερα γενηται ταυτα και συ μελετων και συνετως εντυγχανων οὑτως τοις ψαλμοις τον μεν εν ἑκαστῳ νουν ὁδηγουμενος ὑπο του πνευματος καταλαβειν δυνησῃ τοιουτον δε και συ ζηλωσεις βιον οἱον εσχον οἱ ταυτα θεοφορουμενοι λαλησαντες ἁνδρες ἁγιοι